32. Επίτροποι εμπιστευμάτων δύνανται οποτεδήποτε να καταβάλλουν ή χρησιμοποιούν οποιαδήποτε χρηματικά κεφάλαια που υπόκεινται σε εμπίστευμα, για την προαγωγή ή όφελος κατά τέτοιο τρόπο όπως δυνατό να θεωρούν ορθό κατά την απόλυτη τους διακριτική εξουσία, οποιουδήποτε προσώπου που δικαιούται στα κεφάλαια της ιδιοκτησίας του εμπιστεύματος ή οποιουδήποτε μεριδίου αυτής, είτε απολύτως είτε υπό αίρεση με τη συμπλήρωση από αυτό οποιασδήποτε ορισμένης ηλικίας ή με την επέλευση οποιουδήποτε άλλου γεγονότος, ή που υπόκειται σε δωρεάν μεταβίβαση κατά το θάνατο του πριν από οποιαδήποτε ορισμένη ηλικία ή κατά την επέλευση οποιουδήποτε άλλου γεγονότος, και τέτοια καταβολή ή χρήση δυνατό να γίνει, ανεξάρτητα από το ότι το συμφέρον τέτοιου προσώπου υπόκειται σε ακύρωση με την άσκηση εξουσίας για διορισμό ή ανάκληση, ή να μειωθεί με την αύξηση της τάξης στην οποία αυτός ανήκει:
Νοείται ότι-
(α) τα χρήματα που καταβλήθηκαν ή χρησιμοποιήθηκαν με τον τρόπο αυτό για την πρόοδο ή όφελος οποιουδήποτε προσώπου δεν υπερβαίνουν συνολικά το ήμισυ του ποσού του υποτιθέμενου ή κεκτημένου μεριδίου ή συμφέροντος του προσώπου αυτού στην ιδιοκτησία του εμπιστεύματος~ και
(β) αν το πρόσωπο αυτό είναι ή καθίσταται απολύτως και ανεκκλήτως δικαιούχο μεριδίου στην ιδιοκτησία του εμπιστεύματος τα χρήματα που καταβλήθηκαν ή χρησιμοποιήθηκαν με τον τρόπο αυτό συνυπολογίζονται ως μέρος του μεριδίου αυτού~ και
(γ) καμιά τέτοια καταβολή ή χρήση δεν πραγματοποιείται ούτως ώστε να επηρεάζει δυσμενώς οποιοδήποτε πρόσωπο που δικαιούται σε οποιοδήποτε προϋπάρχον ισόβιο ή άλλο συμφέρον, είτε κεκτημένο είτε υπό αίρεση, επί των χρημάτων που καταβλήθηκαν ή χρησιμοποιήθηκαν εκτός αν το πρόσωπο αυτό υπάρχει και είναι ενήλικο και συγκατατίθεται γραπτώς στη καταβολή ή χρήση αυτή.