34. Κατά την επίλυση οποιασδήποτε διαφοράς ως προς το ποσό της αμοιβής διάσωσης που πρέπει να καταβληθεί σε οποιοδήποτε ναυαγοσώστη, το Δικαστήριο ή Δικαστής που εκδικάζει αυτή επιδικάζει τέτοιο ποσό όπως φαίνεται δίκαιο και εύλογο κατά τις περιστάσεις της υπόθεσης, αφού λάβει υπόψη-
(α) το θάρρος και ετοιμότητα των ναυαγοσωστών κατά την παροχή βοήθειας
(β) το μέγεθος της ζημιάς και του κινδύνου από τον οποίο η περιουσία διασώθηκε
(γ) το βαθμό μόχθου και δεξιότητας που επιδείχθηκε και τον κίνδυνο στον οποίο υποβλήθηκαν οι ναυαγοσώστες
(δ) την αξία της περιουσίας που διασώθηκε
(ε) το χρόνο που απαιτήθηκε για την προσφορά των υπηρεσιών
(στ) την επιτυχία της προσπάθειας διάσωσης της περιουσίας:
Νοείται ότι καμιά αμοιβή διάσωσης δεν επιδικάζεται εκτός αν η περιουσία σε σχέση με την οποία απαιτείται αμοιβή διάσωσης έχει εκτεθεί σε πραγματικό κίνδυνο που απειλούσε την καταστροφή της αν δεν υπήρχε η βοήθεια που προσφέρθηκε από τον ναυαγοσώστη.