4.-(1) Επί τη αφυπηρετήσει αφυπηρετούντος υπαλλήλου όστις είναι συντάξιμος υπάλληλος, δυνάμει του άρθρου 3, ούτος δικαιούται εις τοιαύτην σύνταξιν οία δύναται να χορηγηθή εις υπάλληλον επί τη αφυπηρετήσει αυτού, δυνάμει του περί Συντάξεων Νόμου, ως ούτος τροποποιείται διά των διατάξεων του παρόντος Νόμου.
(2) Ανεξαρτήτως οιωνδήποτε διατάξεων του περί Συντάξεων Νόμου περί του αντιθέτου ο τοιούτος αφυπηρετών υπάλληλος δικαιούται εις την τοιαύτην σύνταξιν-
(α) είτε ούτος αφυπηρετεί είτε μη μετά την συμπλήρωσιν οιασδήποτε ηλικίας οριζομένης εις τον περί Συντάξεων Νόμον ως δικαιούμενος εις παροχήν συντάξεως· ή
(β) είτε ούτος ήτο είτε μη εις υπηρεσίαν παρέχουσαν εις αυτόν το δικαίωμα συντάξεως διά τοιαύτην περίοδον ως απαιτείται υπό του περί Συντάξεων Νόμου διά να δικαιούται εις παροχήν συντάξεως· ή
(γ) είτε ούτος ων υπάλληλος επί δοκιμασία είτε μη έτυχεν επικυρώσεως εις συντάξιμον θέσιν.