40.-(1) Συμφωνία ή σύμπραξις δύο ή πλειόνων προσώπων προς διενέργειαν ή πρόκλησιν πράξεως τινος επί τη προόψει ή προς προαγωγήν εργατικής τινος διαφοράς δεν διώκεται ποινικώς ως συνωμοσία, εφ’ όσον δεν είναι αξιόποινος η τοιαύτη πράξις υφ’ ενός μόνον προσώπου διαπραττομένη.
(2) Πράξις, γενομένη κατόπιν συμφωνίας ή συμπράξεως δύο ή πλειόνων προσώπων επί τη προόψει ή προς προαγωγήν εργατικής τινος διαφοράς δεν είναι αγώγιμος, εκτός εάν αύτη θα ήτο αγώγιμος και άνευ της τοιαύτης συμφωνίας ή συμπράξεως.
(3) Ουδέν των εν τω παρόντι άρθρω διαλαμβανομένων απαλλάττει της ποινικής ευθύνης πρόσωπον άλλως ένοχον συνωμοσίας, ήτις ήθελεν είναι αξιόποινος δυνάμει των διατάξεων οιουδήποτε ετέρου Νόμου.
(4) Ουδέν των εν τω παρόντι άρθρω διαλαμβανομένων εφάπτεται του δικαίου του αφορώντος εις την στάσιν, παράνομον συγκέντρωσιν, διατάραξιν της κοινής ειρήνης, εξέγερσιν ή οιονδήποτε αδίκημα κατά του Κράτους.
(5) Έγκλημα εν τη εννοία του παρόντος άρθρου σημαίνει αδίκημα τιμωρούμενον είτε αποκλειστικώς διά φυλακίσεως είτε διά φυλακίσεως επιβαλλομένης υπό του Δικαστηρίου εν τη ασκήσει διακριτικής εξουσίας αντί ετέρας ωσαύτως προβλεπομένης διά το αδίκημα τούτο ποινής.
(6) Οσάκις πρόσωπον τι ευρίσκεται ένοχον συμφωνίας ή συμπράξεως, ως εν τοις ανωτέρω, προς διενέργειαν ή πρόκλησιν αξιοποίνου τινός πράξεως, και επιβάλλεται αυτώ η ποινή της φυλακίσεως, η φυλάκισις δεν θα υπερβαίνη τους εξ μήνας ή οιονδήποτε έτερον μεγαλύτερον διάστημα όπερ ήθελε προβλέπεται εν τω νόμω δι’ ου τιμωρείται η εν λόγω πράξις ότε διαπράττεται υφ’ ενός μόνον προσώπου.