152.-(1) Εφ' όσον ήθελε καταδειχθή τω Υπουργώ, ότι οιαδήποτε ουσία ή υγρόν χρησιμοποιείται ή δυνατόν να χρησιμοποιηθή εν τη κατασκευή ή παρασκευή προς πώλησιν οιωνδήποτε εμπορευμάτων υποκειμένων εις τινα φόρον καταναλώσεως, και ότι η ουσία αύτη ή υγρόν είναι μολυσματικής ή επιβλαβούς φύσεως ή, εφ' όσον πρόκειται περί χημικού ή τεχνητού αποστάγματος ή προϊόντος, δύναται να επηρεάση δυσμενώς τας δημοσίας προσόδους, ο Υπουργός δύναται διά κανονισμών να απαγορεύση την χρήσιν της τοιαύτης ουσίας ή υγρού εν τη κατασκευή ή παρασκευή προς πώλησιν οιωνδήποτε εμπορευμάτων, άτινα θέλουσι καθορισθή εν τοις Κανονισμοίς.
(2) Εν όσω τοιούτοι Κανονισμοί ήθελον τελή εν ισχύϊ, πας όστις εν γνώσει αυτού ποιείται χρήσιν οιασδήποτε διά των τοιούτων Κανονισμών απαγορευμένης ουσίας ή υγρού εν τη κατασκευή ή παρασκευή προς πώλησιν εμπορευμάτων, οριζομένων ωσαύτως εν τοις Κανονισμοίς, είναι ένοχος αδικήματος και υπόκειται εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας £250.
(3)Ουσίαι ή υγρά, εκάστοτε απηγορευμένα υπό τοιούτων Κανονισμών, άτινα ήθελον εξευρεθή εν τη κατοχή προσώπου κατέχοντος άδειαν κατασκευής ή πωλήσεως οιωνδήποτε εμπορευμάτων, καθωρισμένων εν τοις Κανονισμοίς, ως και άπαντα τα εμπορεύματα, εν τη κατασκευή ή παρασκευή των οποίων εχρησιμοποιήθη τοιαύτη ουσία ή υγρόν κατά παράβασιν οιουδήποτε τοιούτου Κανονισμού, υπόκεινται εις δήμευσιν.