Ευθύνη ξενοδοχείων και προστασία αυτών

14.-(1)(α) Ο κύριος της επιχειρήσεως ευθύνεται δι’ οιανδήποτε ζημίαν, καταστροφήν ή απώλειαν περιουσίας εισκομισθείσης εις το ξενοδοχείον υφ’ οιουδήποτε πελάτου όστις διαμένει εις το ξενοδοχείον και εις τον οποίον διετέθη υπνοδωμάτιον:

Νοείται ότι, στις περιπτώσεις λειτουργίας ΜΤΑ, οι καθορισμένες στο παρόν άρθρο ευθύνες του Διευθυντή του ξενοδοχείου επεκτείνονται και στις μονάδες της ΜΤΑ, για όσο χρόνο αυτές βρίσκονται υπό τη διαχείριση του ξενοδοχείου.

Διά τους σκοπούς του παρόντος άρθρου “περιουσία” σημαίνει την ευρισκομένην εις το ξενοδοχείον περιουσίαν του πελάτου κατά την περίοδον διαμονής του εις αυτό.

(β) Η ευθύνη περιορίζεται εις το ισάξιον των 3000 χρυσών φράγκων:

Νοείται ότι το χρυσόν φράγκον ανάγεται εις μονάδα αποτελουμένην εξ εξήκοντα πέντε και ήμισυ χιλιοστογράμμων χρυσού καθαρότητος εννεακοσίων χιλιοστών.

(2)(α) Η ευθύνη του κυρίου της επιχειρήσεως είναι απεριόριστος εις περίπτωσιν καθ’ ην ούτος:

(i) ανέλαβε την φύλαξιν της περιουσίας

(ii) ηρνήθη να παραλάβη περιουσίαν την οποίαν είναι υπόχρεως να παραλάβη δι’ ασφαλή φύλαξιν:

Νοείται ότι ο κύριος της επιχειρήσεως ή ο Διευθυντής είναι υπόχρεως να παραλάβη χρεώγραφα, χρήματα και πολύτιμα αντικείμενα0 δύναται όμως να αρνηθή να παραλάβη οιανδήποτε περιουσίαν η οποία είναι επικίνδυνος ή, λαμβανομένου υπ’ όψιν του μεγέθους ή του επιπέδου του ξενοδοχείου, είναι υπερβολικής αξίας ή οχληρά.

(3) Ο κύριος της επιχειρήσεως δεν φέρει ευθύνην εφ’ όσον η ζημία, καταστροφή ή απώλεια οφείλεται:

(α) εις αυτόν τούτον τον πελάτην ή εις επισκέπτην, συνοδόν ή υπάλληλον αυτού

(β) εις ανωτέραν βίαν ή εις εχθροπραξίας

(γ) εις την φύσιν του αντικειμένου.

(4) Ανεξαρτήτως των διατάξεων της παραγράφου (β) του εδαφίου (1) η ευθύνη του κυρίου της επιχειρήσεως είναι απεριόριστος οσάκις η ζημία, καταστροφή ή απώλεια προήλθεν από εσκεμμένην πράξιν ή παράλειψιν ή αμέλειαν του ιδίου ή οιουδήποτε προσώπου διά τας πράξεις του οποίου είναι υπεύθυνος.

(5) Εξαιρέσει των περιπτώσεων εις τας οποίας εφαρμόζονται αι διατάξεις του εδαφίου (4), η αξίωσις του πελάτου προς αποζημίωσιν αποσβέννυται, εάν ούτος λαβών γνώσιν της ζημίας, καταστροφής ή απωλείας βραδύνη αδικαιολογήτως να αναγγείλη ταύτην εις τον κύριον της επιχειρήσεως ή τον Διευθυντήν.

(6) Πάσα μονομερής γνωστοποίησις αποκλείουσα ή περιορίζουσα την ευθύνην του κυρίου της επιχειρήσεως και η οποία δίδεται ή γίνεται προ της ζημίας, καταστροφής ή απωλείας είναι άκυρος.

(7) Αι διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν εφαρμόζονται εις οχήματα, οιανδήποτε περιουσίαν ευρισκομένην εντός αυτών ή ζωντανά ζώα.

(8) Ο κύριος της επιχειρήσεως ή ο Διευθυντής έχει δικαίωμα παρακρατήσεως της εισκομισθείσης υπό του πελάτου περιουσίας, πλην επί των ειδών άτινα φέρει επ’ αυτού ούτος και τα συνοδεύοντα αυτόν πρόσωπα, διά τας νομίμους απαιτήσεις αυτού εκ της διαμονής του πελάτου και των συνοδευόντων αυτόν προσώπων εν τω ξενοδοχείω και εκ των συναφών παροχών. Δικαιούται δε να παρακρατήση ταύτα ειδοποιών περί τούτου εντός είκοσι και τεσσάρων ωρών την οικείαν αστυνομικήν αρχήν. Εν τη ειδοποιήσει περιγράφονται συνοπτικώς τα παρακρατηθέντα.

(9) Αδικαιολόγητος παρακράτησις των εισκομισθέντων συνιστά ευθύνην του Διευθυντού.

(10) Ο Διευθυντής υποχρεούται όπως αναρτά εις περίοπτον μέρος εν τω χώρω της υποδοχής του ξενοδοχείου και εις έκαστον δωμάτιον, περίληψιν των ευθυνών του ξενοδοχείου δυνάμει του παρόντος άρθρου.