20. Πας όστις, αποστερηθείς της ικανότητος του κατέχειν ή λαμβάνειν άδειαν οδηγήσεως μηχανοκινήτου οχήματος, είτε δυνάμει του παρόντος Νόμου είτε δυνάμει του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων (Ασφάλεια Τρίτου) Νόμου, ή οιουδήποτε ετέρου Νόμου τροποποιούντος ή αντικαθιστώντος τούτον, υποβάλλει αίτησιν δι’ άδειαν οδηγήσεως ή λαμβάνει άδειαν οδηγήσεως ή οδηγεί μηχανοκίνητον όχημα επί τινος οδού εν όσω διαρκεί η επιβληθείσα αυτώ ανικανότης, είναι ένοχος αδικήματος και υπόκειται εις φυλάκισιν διά διάστημα μη υπερβαίνον τους εξ μήνας ή, εφ’ όσον το Δικαστήριον ήθελε κρίνει ότι υπό τας ειδικάς περιστάσεις θα ετιμωρείτο επαρκώς το αδίκημα διά της επιβολής χρηματικής ποινής, εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας ,450 ή εις αμφοτέρας τας ποινάς της φυλακίσεως και της χρηματικής τοιαύτης0 άδεια ληφθείσα ως ανωτέρω υπό προσώπου στερηθέντος της προς οδήγησιν ικανότητος του, ουδεμίαν θέλει έχει ισχύν.
Λήψις αδείας οδηγήσεως μηχανοκινήτου οχήματος διαρκούσης ανικανότητος του κατέχειν ή λαμβάνειν άδειαν οδηγήσεως