21.-(1) Εν πάση περιπτώσει, καθ’ ην υπάρχει ισχυρισμός ότι διεπράχθη αδίκημα αναφορικώς προς την χρήσιν μηχανοκινήτου οχήματος ή ότι ο τρόπος χρήσεως μηχανοκινήτου οχήματος παραβλάπτει την δημοσίαν τάξιν ή εν πάση ετέρα περιπτώσει, καθ’ ην ήθελε κριθή ευκταία η διακρίβωσις της ταυτότητος του οδηγού-
(α) ο ιδιοκτήτης του μηχανοκινήτου οχήματος οφείλει να παράσχη πάσαν πληροφορίαν, ην ήθελεν επί τούτω ζητήσει αστυνομικός, καθ’ όσον αφορά εις την ταυτότητα του οδηγού και παντός προσώπου χρησιμοποιούντος το όχημα, εάν δε παραλείψη να πράξη ούτω, λογίζεται ένοχος αδικήματος, εκτός εάν αποδείξη επί Δικαστηρίω ότι δεν εγνώριζεν ουδέ ηδύνατο, καταβάλλων εύλογον προς τούτο επιμέλειαν, να διακριβώση την ταυτότητα του προσώπου, όπερ ωδήγει ή εχρησιμοποίει το μηχανοκίνητον όχημα και
(β) πας έτερος, όστις ήθελε κληθή ως εν τοις ανωτέρω να παράσχη οιανδήποτε πληροφορίαν, ην δύναται να παράσχη και ήτις δυνατόν να οδηγήση εις την ανακάλυψιν της ταυτότητος του οδηγού ή οιουδήποτε προσώπου χρησιμοποιούντος μηχανοκίνητον όχημα, οφείλει να παράσχη την τοιαύτην πληροφορίαν, εάν δε παραλείψη να πράξη ούτω είναι ένοχος αδικήματος.
(2) Πας όστις ήθελεν ευρεθή ένοχος αδικήματος κατά τας προνοίας του παρόντος άρθρου, υπόκειται εις φυλάκισιν διά διάστημα μη υπερβαίνον τους εξ μήνας ή εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας ,450 ή εις αμφοτέρας τας ποινάς της φυλακίσεως και της χρηματικής τοιαύτης.