19.-(1) Πας εργοδότης, όστις γνωρίζει ή έχει λόγους να πιστεύη ότι οιονδήποτε απασχολούμενον υπ’ αυτού πρόσωπον έχει παραβή κατά την διάρκειαν της τοιαύτης εργοδοτήσεως οιανδήποτε διάταξιν του παρόντος Νόμου ή οιουδήποτε Κανονισμού εκδοθέντος δυνάμει τούτου, θα λογίζηται ως παρακινήσας την παράβασιν της τοιαύτης διατάξεως:
Νοείται ότι ουδεμία τοιαύτη παρακίνησις θα θεωρήται ως γενομένη, εάν ο εργοδότης, προ της παρελεύσεως επτά ημερών από της ημερομηνίας καθ’ ην-
(α) έλαβε γνώσιν της παραβάσεως~ ή
(β) εσχημάτισε την εύλογον πεποίθησιν ότι η παράβασις εγένετο,
εγνωστοποίησε προς τον Οργανισμόν το όνομα του παραβάτου, την ημερομηνίαν και ετέρας λεπτομερείας της τοιαύτης παραβάσεως.
(2) Πας όστις λογίζεται δυνάμει του εδαφίου (1) ως παρακινήσας την διάπραξιν αδικήματος τινός κατά παράβασιν των διατάξεων του παρόντος Νόμου, υπόκειται εις τας αυτάς κυρώσεις ως εάν είχε παραβή την σχετικήν διάταξιν.