3.-(1) Παρά τας διατάξεις του άρθρου 6 του Νόμου το Δικαστήριον δύναται διά διατάγματος αυτού όπως αναγνωρίση, δυνάμει των διατάξεων του παρόντος άρθρου, εξώγαμον τέκνον ως γνήσιον εάν τούτο εγεννήθη εκ μητρός ήτις ήτο μεμνηστευμένη μετά του αποθανόντος ή εξαφανισθέντος.
(2) Διάταγμα δυνάμει του εδαφίου (1) δύναται να εκδοθή υπό του Δικαστηρίου επί τη αιτήσει της μητρός του τέκνου επιδιδομένη εις τον Γενικόν Εισαγγελέα της Δημοκρατίας και εις τοιαύτα έτερα ενδιαφερόμενα πρόσωπα ως ήθελε το Δικαστήριον καθορίσει.
(3) Ουδέν διάταγμα εκδίδεται δυνάμει του παρόντος άρθρου εκτός εάν-
(α) κατά τον χρόνον της συλλήψεως του τέκνου υφίστατο μεταξύ του αποθανόντος ή του εξαφανισθέντος, ως η περίπτωσις, και της μητρός του τέκνου έγκυρος μνηστεία συμφώνως προς το εις αυτούς εφαρμοστέον δίκαιον ή δεόντως αποδεικνυομένη αμοιβαία υπόσχεσις γάμου·
(β) γάμος μεταξύ τούτων δεν θα απηγορεύετο συνεπεία συγγενείας συμφώνως προς το εις αυτούς εφαρμοστέον δίκαιον·
(γ) από της τελευταίας ημέρας κατά την οποίαν ο αποθανών ή ο εξαφανισθείς ευρίσκετο μετά της μητρός του τέκνου μέχρι της γεννήσεως του τέκνου δεν εμεσολάβησε χρονικόν διάστημα πέραν των τριακοσίων δύο ημερών.