22.-(1) Εάν το καταδικασθέν δυνάμει του προηγουμένου άρθρου πρόσωπον βαρύνεται διά προηγουμένης καταδίκης διά το αυτό ή παρομοίας φύσεως αδίκημα, το Δικαστήριον δύναται επιπροσθέτως οιασδήποτε ετέρας ποινής, να διατάξη την αποστέρησιν του καταδικασθέντος προσώπου της ικανότητος του κατέχειν ή λαμβάνειν άδειαν οδηγήσεως μηχανοκινήτου οχήματος, ή την απαγόρευσιν της κυκλοφορίας του οχήματος του χρησιμοποιηθέντος διά την διάπραξιν του αδικήματος ή αμφότερα, διά τοσούτον χρονικόν διάστημα, ως το Δικαστήριον ήθελεν αποφασίσει.
(2) Επί εκδόσεως οιουδήποτε διατάγματος δυνάμει του εδαφίου (1) του παρόντος άρθρου, το Δικαστήριον διατάσσει όπως σημειωθή η διαταχθείσα ανικανότης επί της αδείας οδηγήσεως του καταδικασθέντος προσώπου ή της αδείας κυκλοφορίας του οχήματος αναλόγως της περιπτώσεως.