3.-(1) Το άτομο με νοητική αναπηρία δικαιούται αξιοπρεπούς διαβίωσης και κοινωνικής ασφάλισης ανάλογα προσαρμοσμένης στις ανάγκες και ικανότητες του. Η ευθύνη για τη νομική κατοχύρωση και πλήρη ασφάλιση των δικαιωμάτων αυτών βαρύνει την πολιτεία. Αποτελεί ευθύνη της πολιτείας η παροχή στο άτομο με νοητική αναπηρία των αναγκαίων μέσων φροντίδας και περίθαλψης για διασφάλιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, υγιούς διαβίωσης και ανάπτυξης στο βαθμό που οι δυνατότητες του το επιτρέπουν.
(2) Αφού τηρηθούν οι διατάξεις του εδαφίου (3) του παρόντος άρθρου και του άρθρου 4, αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας να κατοχυρώνει την αξιοπρέπεια του ατόμου με νοητική αναπηρία και να παρέχει ή συνεισφέρει ανάλογα με τις ανάγκες του φροντίδα, περίθαλψη και βοήθεια που θα περιλαμβάνει:
(α) Ειδική εκπαίδευση σε κατάλληλα σχολεία ή κέντρα εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης
(β) ιδρυματική διαμονή, φροντίδα και περίθαλψη
(γ) δημιουργία ευκαιριών για επαγγελματική αποκατάσταση
(δ) φροντίδα και βοήθεια στο σπίτι όπου το άτομο με νοητική αναπηρία διαμένει με γονείς ή συγγενείς
(ε) εξασφάλιση διαμονής και φροντίδας του ατόμου με νοητική αναπηρία που διαμένει με γονείς ή συγγενείς μετά το θάνατο τους ή όταν αυτοί καταστούν ανίκανοι να προσφέρουν την αναγκαία φροντίδα στο άτομο με νοητική αναπηρία
(στ) ευνοϊκή μεταχείριση στο σχέδιο Κοινωνικών ασφαλίσεων
(ζ) λήψη νομοθετικών μέτρων για προστασία του ατόμου με νοητική αναπηρία στον κοινωνικό χώρο
(η) παροχή αναγκαίας βοήθειας για κοινωνικοποίηση ατόμων με νοητική αναπηρία και ενσωμάτωση τους στο κοινωνικό σύνολο στο βαθμό που οι ικανότητες τους το επιτρέπουν και
(θ) διορισμό κατάλληλων προσώπων για τη διαχείριση των περιουσιών και για την προστασία των συμφερόντων των ατόμων με νοητική αναπηρία.
(3) Οι πρόνοιες του εδαφίου (2) δεν απαλλάσουν τους γονείς από τις υποχρεώσεις τους έναντι των παιδιών τους.