35.—(1) Όταν ο Έφορος προτίθεται να επιτρέψει όπως συγκεκριμένο ποσό θεωρηθεί ως φόρος εισροών ή όπως το ποσό αυτό πληρωθεί στο υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο σύμφωνα με το εδάφιο (7) του άρθρου 25 του παρόντος Νόμου, τότε έχει εξουσία να αξιώσει από το πρόσωπο αυτό την παρουσίαση οποιωνδήποτε εγγράφων σχετικών με το φόρο τα οποία δυνατό να του δόθηκαν ή τα οποία θα έπρεπε να έχει στην κατοχή του και, εφόσο ο Έφορος θεωρεί τούτο αναγκαίο για σκοπούς προστασίας των Δημόσιων εσόδων, προτού πραγματοποιήσει την πιο πάνω πληρωμή του φόρου εισροών, να απαιτήσει την κατάθεση από το υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο οποιασδήποτε ικανοποιητικής κατά την κρίση του εγγύησης.
(2) Ο Έφορος μπορεί, για σκοπούς προστασίας των Δημόσιων εσόδων και όταν κρίνει τούτο αναγκαίο ή σκόπιμο, να μην επιτρέψει σε ένα υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο να πραγματοποιεί φορολογητέες παραδόσεις αγαθών ή φορολογητέες παροχές υπηρεσιών, μέχρις ότου το υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο καταθέσει εγγύηση η οποία να ικανοποιεί τον Έφορο ότι είναι επαρκής για τη διασφάλιση της πληρωμής οποιουδήποτε φόρου που έχει καταστεί ή είναι δυνατό να καταστεί απαιτητός από το πρόσωπο αυτό.