29.-(1) Ο Διευθυντής δύναται να αποφασίζει την απέλαση πρόσφυγα ή προσώπου με καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας ή προσώπου με καθεστώς διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους, σε περίπτωση που το θεωρεί αναγκαίο για το συμφέρον της ασφάλειας της Δημοκρατίας ή για λόγους δημόσιας τάξης, όταν το εν λόγω πρόσωπο έχει καταδικασθεί τελεσίδικα για τη διάπραξη ιδιαίτερα σοβαρού αδικήματος.
(2) Προτού ο Διευθυντής προβεί στην έκδοση διατάγματος απέλασης εναντίον οποιουδήποτε προσώπου δυνάμει του εδαφίου (1), ο Διευθυντής-
(α) Παρέχει στο επηρεαζόμενο πρόσωπο την ευκαιρία να προβεί σε γραπτές ή προφορικές παραστάσεις, και
(β) ενημερώνει τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου:
Νοείται ότι ο εκπρόσωπος της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες ενημερώνεται για τις αποφάσεις του Διευθυντή μετά από υποβολή σχετικού αιτήματος προς αυτόν.
(2Α) Ο Διευθυντής ενημερώνει γραπτώς τον πρόσφυγα ή το πρόσωπο με καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας ή το πρόσωπο με καθεστώς διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους για την απόφασή του για την έκδοση διατάγματος απέλασης, καθώς και για το δικαίωμά του να υποβάλει διοικητική προσφυγή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής και για τις προθεσμίες εντός των οποίων το δικαίωμα αυτό δύναται να ασκηθεί.
(2Β) Η εκτέλεση της απόφασης του Διευθυντή που εκδίδεται δυνάμει του εδαφίου (1) αναστέλλεται μέχρι την πάροδο της προθεσμίας άσκησης της διοικητικής προσφυγής και, σε περίπτωση άσκησης διοικητικής προσφυγής, μέχρι την έκδοση της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής.
(3) πρόσφυγας ή πρόσωπο με καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας για το οποίο εκδίδεται διάταγμα απέλασης από τις αρμόδιες αρχές, δύναται να παραμείνει στη Δημοκρατία για εύλογη χρονική περίοδο, για να έχει δυνατότητα να ζητήσει άσυλο από άλλη χώρα.
(4) Απαγορεύεται η έκδοση διατάγματος απέλασης πρόσφυγα ή προσώπου με καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας σε χώρα, στην οποία η ζωή ή η ελευθερία του θα βρισκόταν σε κίνδυνο ή θα κινδύνευε να υποστεί βασανιστήρια ή εξευτελιστική ή απάνθρωπη μεταχείριση ή τιμωρία ή καταδίωξη λόγω φύλου, θρησκείας, ιθαγένειας, ιδιότητας του ως μέλος σε συγκεκριμένο κοινωνικό σύνολο, πολιτικών του αντιλήψεων, ένοπλης σύρραξης ή περιβαλλοντικής καταστροφής.
(5) Απαγορεύεται η έκδοση διατάγματος απέλασης οποιουδήποτε προσώπου σε χώρα όπου θα κινδύνευε να υποστεί βασανιστήρια, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία.
(6) Πρόσωπα στα οποία τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις του εδαφίου (1) απολαμβάνουν καθ’ ον χρόνο είναι παρόντα στη Δημοκρατία των δικαιωμάτων που προβλέπονται στα άρθρα 3, 4,16, 22, 31, 32 και 33 της Σύμβασης.