17.-(1) Όταν βάσει ασφαλιστηρίου το οποίο εκδόθηκε για τους σκοπούς του Νόμου αυτού, πρόσωπο (το οποίο στο εξής θα αναφέρεται ως “ο ασφαλισμένος”) ασφαλίζεται για ευθύνη έναντι τρίτου, τότε-
(α) Σε περίπτωση που ο ασφαλισμένος πτωχεύσει ή προβεί σε συμβιβασμό ή διευθέτηση με τους πιστωτές του ή
(β) σε περίπτωση που ο ασφαλισμένος είναι εταιρεία και εκδόθηκε διάταγμα εκκαθάρισης ή εγκρίθηκε σχετικά με την εταιρεία ψήφισμα για εκούσια εκκαθάριση της εταιρείας ή διορίστηκε κανονικά παραλήπτης ή διαχειριστής των εργασιών ή υποχρεώσεων της εταιρείας ή σε περίπτωση που λήφθηκε κατοχή από ή για λογαριασμό των κατόχων οποιωνδήποτε ομολόγων που εξασφαλίζονται με κυμαινόμενη επιβάρυνση οποιασδήποτε περιουσίας που περιλαμβάνεται ή υπόκειται στην επιβάρυνση, αν είτε πριν ή μετά από κάθε γεγονός προκύψει οποιαδήποτε τέτοια ευθύνη από τον ασφαλισμένο, τα δικαιώματα του έναντι του ασφαλιστή βάσει του ασφαλιστηρίου σχετικά με την ευθύνη αυτή, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε αντίθετη διάταξη που περιλαμβάνεται σε οποιοδήποτε νόμο, θα μεταβιβάζονται και περιέρχονται στον ζημιωθέντα προς τον οποίο η ευθύνη προέκυψε με τον τρόπο αυτό.
(2) Όταν δυνάμει των διατάξεων οποιουδήποτε νόμου εκδοθεί διάταγμα διαχείρισης πτώχευσης περιουσίας αποθανόντα οφειλέτη, τότε, αν οποιοδήποτε χρέος, το οποίο μπορεί να επαληθευθεί στην πτώχευση, οφείλεται από τον αποθανόντα σχετικά με ευθύνη έναντι τρίτου για την οποία ασφαλίσθηκε δυνάμει του Νόμου αυτού, τότε τα δικαιώματα του αποθανόντα οφειλέτη έναντι του ασφαλιστή βάσει του ασφαλιστηρίου, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε αντίθετη διάταξη που περιλαμβάνεται σε οποιοδήποτε νόμο, θα μεταβιβάζονται και περιέρχονται στο πρόσωπο στο οποίο οφείλεται το χρέος.
(3) Οποιοσδήποτε όρος στο ασφαλιστήριο το οποίο εκδόθηκε για τους σκοπούς του Νόμου αυτού ο οποίος στοχεύει άμεσα ή έμμεσα να ακυρώσει το ασφαλιστήριο ή να αλλάξει τα δικαιώματα των μερών σε αυτό με την επέλευση οποιουδήποτε από τα γεγονότα που καθορίζονται στα εδάφια (1) και (2), θα είναι χωρίς αποτέλεσμα.
(4) Με τη μεταβίβαση δικαιωμάτων βάσει του εδαφίου (1) ή του εδαφίου (2) ο ασφαλιστής, τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 19, θα υπέχει την ίδια ευθύνη προς τρίτο πρόσωπο όπως θα ευθυνόταν έναντι του ασφαλισμένου, εκτός-
(α) Αν η ευθύνη του ασφαλιστή προς τον ασφαλισμένο υπερβαίνει την ευθύνη του ασφαλισμένου προς το τρίτο πρόσωπο, καμιά διάταξη στο Νόμο αυτό δε θα επηρεάζει το δικαίωμα του ασφαλισμένου έναντι του ασφαλιστή σχετικά με τέτοια υπέρβαση, και
(β) αν η ευθύνη του ασφαλιστή προς τον ασφαλισμένο είναι λιγότερη από την ευθύνη του ασφαλισμένου προς τρίτο πρόσωπο, καμιά διάταξη στο Νόμο αυτό δε θα επηρεάζει τα δικαιώματα τρίτου προσώπου εναντίον του ασφαλισμένου σχετικά με το υπόλοιπο.
(5) Το παρόν άρθρο καθώς και τα άρθρα 18 και 19 δεν εφαρμόζονται-
(α) Όταν εταιρεία διαλύεται εκούσια απλώς για σκοπούς ανασυγκρότησης ή συγχώνευσης με άλλη εταιρεία, ή
(β) σε οποιαδήποτε περίπτωση στην οποία εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 31 του περί Αποζημιώσεως Εργατών Νόμου.
(6) Για τους σκοπούς του άρθρου αυτού καθώς και των άρθρων 18 και 19, η φράση “ευθύνη προς τρίτο πρόσωπο” σχετικά με πρόσωπο ασφαλισμένο δυνάμει ασφαλιστηρίου δε θα περιλαμβάνει οποιαδήποτε ευθύνη του προσώπου αυτού υπό την ιδιότητα του ασφαλιστή βάσει άλλου ασφαλιστηρίου.