7.(1) Αφού προσδιορίσει όλα τα συστήματα επιφανειακών υδάτων, η αρμόδια αρχή καθορίζει, με βάση τις διατάξεις του εδαφίου (3), ποιά από αυτά θα πρέπει να χαρακτηριστούν, για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου, ως τεχνητά ή ιδιαιτέρως τροποποιημένα.
(2) Η ανάγκη όπως ένα σύστημα επιφανειακών υδάτων χαρακτηριστεί ως τεχνητό ή ιδιαιτέρως τροποποιημένο καθώς και η αιτιολογία για τον εν λόγω χαρακτηρισμό του, αναφέρονται στο σχέδιο διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού που καταρτίζεται με βάση το άρθρο 22.
(3) Ένα σύστημα επιφανειακών υδάτων μπορεί να καθοριστεί ως τεχνητό ή ιδιαιτέρως τροποποιημένο όταν -
(α) οι αλλαγές στα υδρομορφολογικά χαρακτηριστικά του συστήματος αυτού, που είναι αναγκαίες για την επίτευξη καλής οικολογικής κατάστασης, δυνατό να προκαλέσουν σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις -
(i) στο ευρύτερο περιβάλλον·
(ii) στη ναυσιπλοϊα, συμπεριλαμβανομένων των λιμενικών εγκαταστάσεων·
(iii) στην αναψυχή του κοινού·
(iv) στην υδροδότηση, στην παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας, στην άρδευση ή σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα για τους σκοπούς της οποίας αποθηκεύεται ύδωρ·
(ν) στη ρύθμιση του ύδατος·
(νi) στην προστασία από πλημμύρες·
(νii) στην αποξήρανση εδαφών· ή
(νiii) για άλλες εξίσου σημαντικές ανθρώπινες δραστηριότητες βιώσιμης ανάπτυξης.
(β) οι χρήσιμοι στόχοι που εξυπηρετούνται από τα τεχνητά ή τροποποιημένα χαρακτηριστικά του υδατικού συστήματος δεν μπορούν, λόγω τεχνικής αδυναμίας ή δυσανάλογου κόστους, να επιτευχθούν λογικά με άλλα μέσα τα οποία αποτελούν πολύ καλύτερη περιβαλλοντική επιλογή.