8.-(1) Ο φορέας εκμετάλλευσης επιβαρύνεται με το κόστος των δράσεων πρόληψης, εκτός αν αποδείξει ότι η επικείμενη απειλή ζημιάς-
(α) Προκλήθηκε από τρίτο και επήλθε παρά την ύπαρξη όλων των ενδεδειγμένων μέτρων ασφάλειας, ή
(β) οφείλεται σε συμμόρφωση προς οδηγία ή εντολή μιας δημόσιας αρχής, διαφορετικής από οδηγία ή εντολή που εκδίδεται ως συνέπεια εκπομπής ή συμβάντος που προκλήθηκε από δραστηριότητες του ίδιου του φορέα εκμετάλλευσης.
(2) Στις περιπτώσεις που αναφέρονται στο εδάφιο (1), ο φορέας εκμετάλλευσης μπορεί να αποτείνεται στην αρμόδια αρχή στην οποία προσκομίζει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι δεν ευθύνεται για την επικείμενη απειλή ζημιάς. Αν η αρμόδια αρχή ικανοποιηθεί ότι δεν ευθύνεται ο φορέας εκμετάλλευσης για την επικείμενη απειλή ζημιάς, ο φορέας εκμετάλλευσης απαλλάσσεται από την υποχρέωση καταβολής του κόστους πρόληψης, ή αν έχει ήδη καταβάλει τέτοιο κόστος, το ποσό με το οποίο επιβαρύνθηκε του επιστρέφεται.
(3) Υπό την επιφύλαξη των εδαφίων (1) και (2), η αρμόδια αρχή ανακτά το κόστος για την πρόληψη της επικείμενης ζημιάς από το φορέα εκμετάλλευσης που προκάλεσε την επικείμενη απειλή ζημιάς ή την πρόκληση ζημιάς, μέσω ασφαλιστικής κάλυψης ιδιοκτησίας του ή άλλων κατάλληλων εγγυήσεων όπως ήθελε καθορίσει ο Υπουργός.
(4) Η αρμόδια αρχή δύναται να αποφασίσει να μην ανακτήσει το πλήρες κόστος σε περίπτωση που κρίνει ότι οι απαιτούμενες για την ανάκτηση αυτή δαπάνες υπερβαίνουν το ανακτήσιμο ποσό ή σε περίπτωση που δε μπορεί να προσδιορισθεί ο φορέας εκμετάλλευσης.
(5) Τα μέτρα που λαμβάνει η αρμόδια αρχή σύμφωνα με τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 7 και τα εδάφια (2) και (3) του άρθρου 9 ισχύουν υπό την επιφύλαξη της ευθύνης του φορέα εκμετάλλευσης δυνάμει του παρόντος Νόμου και των άρθρων 87 και 88 της Συνθήκης για την Ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας καθώς και των εθνικών κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων.