22.-(1) Όταν το πρόσωπο που διαπράττει αδίκημα κατά παράβαση των διατάξεων του παρόντος Νόμου ή των Κανονισμών είναι εταιρεία, ένοχος για το αδίκημα αυτό είναι τόσο η ίδια η εταιρεία, όσο και οποιοσδήποτε είχε τη διεύθυνση και την ευθύνη έναντι της εταιρείας για τη διεξαγωγή των εργασιών της κατά το χρόνο διάπραξης του αδικήματος.
(2) Κανένα πρόσωπο δεν είναι ποινικά υπεύθυνο με βάση το εδάφιο (1), εάν αποδείξει ότι το αδίκημα διαπράχθηκε εν αγνοία του ή ότι επέδειξε κάθε επιμέλεια για να παρεμποδίσει τη διάπραξή του.
(3) Ανεξάρτητα από οτιδήποτε διαλαμβάνεται στο εδάφιο (1), οποτεδήποτε κατά παράβαση των διατάξεων του παρόντος Νόμου ή των Κανονισμών έχει διαπραχθεί αδίκημα από εταιρεία και εφόσον αποδεικνύεται ότι το αδίκημα αυτό έχει διαπραχθεί με τη συγκατάθεση ή ανοχή ή ότι οφείλεται σε αμέλεια οποιουδήποτε διευθύνοντος συμβούλου, διευθυντή, γραμματέα ή άλλου αξιωματούχου της εταιρείας, ο εν λόγω διευθύνων σύμβουλος, διευθυντής, γραμματέας ή άλλος αξιωματούχος είναι επίσης ένοχος αδικήματος.
Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου:
(α) «εταιρεία» περιλαμβάνει οποιαδήποτε ένωση προσώπων με ή χωρίς νομική προσωπικότητα, και
(β) «διευθυντής», σε σχέση με ομόρρυθμη και ετερόρρυθμη εταιρεία περιλαμβάνει και τον ομόρρυθμο εταίρο.