8. –(1) Προκειμένου να επιτευχθεί ο συντονισμός που αναφέρεται στο εδάφιο (2) του άρθρου 7, η αρμόδια αρχή, εφόσον είναι εφικτό και σκόπιμο, αξιοποιεί τις υφιστάμενες περιφερειακές θεσμικές δομές συνεργασίας, μεταξύ των οποίων και αυτές που προβλέπονται από τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, η οποία καλύπτει τη Μεσόγειο Θάλασσα και όποιες υποδιαιρέσεις της οριοθετηθούν σύμφωνα με το εδάφιο (2) του άρθρου 6.
(2) Με σκοπό τη θέσπιση και εφαρμογή θαλάσσιων στρατηγικών, η αρμόδια αρχή, χρησιμοποιώντας τα σχετικά διεθνή βήματα, συμπεριλαμβανομένων των μηχανισμών και των δομών της Σύμβασης της Βαρκελώνης, θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να συντονίσει τις ενέργειες της με τρίτες χώρες που έχουν κυριαρχία ή δικαιοδοσία σε ύδατα της θαλάσσιας περιοχής ή των υποπεριοχών που καθορίζονται στο άρθρο 6.
(3) Στο πλαίσιο της περιφερειακής συνεργασίας, η αρμόδια αρχή στηρίζεται, κατά το μέγιστο δυνατό, σε υφιστάμενα προγράμματα και δραστηριότητες που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο δομών που απορρέουν από διεθνείς συμφωνίες, όπως η Σύμβαση της Βαρκελώνης, και επιδιώκει, όπου κρίνεται κατάλληλο, το συντονισμό και τη συνεργασία με όλα τα κράτη μέλη εντός της Μεσογείου Θάλασσας και τυχόν υποδιαιρέσεων της, περιλαμβανομένων και τυχόν περίκλειστων χωρών, ούτως ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της δυνάμει της Οδηγίας, χρησιμοποιώντας τις καθιερωμένες δομές συνεργασίας που προσδιορίζονται στην Οδηγία ή και στον παρόντα Νόμο ή και στους περί της Προστασίας και Διαχείρισης των Υδάτων Νόμο.