21.-(1) Πέραν των ποσών που προβλέπονται στο άρθρο 14(8), η λαμβάνουσα την αίτηση αρχή στη Δημοκρατία επιδιώκει να εισπράξει από το ενδιαφερόμενο πρόσωπο και να παρακρατήσει τα συνδεόμενα με την είσπραξη έξοδα με τα οποία επιβαρύνθηκε, σύμφωνα με τις νομοθετικές και κανονιστικές διατάξεις που ισχύουν στη Δημοκρατία.
(2) Η Δημοκρατία παραιτείται, με βάση την αρχή της αμοιβαιότητας, από τυχόν απαίτηση για απόδοση των εξόδων που προέκυψαν από την αμοιβαία συνδρομή την οποία παρέχει σε άλλο κράτος μέλος, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου και την Οδηγία 2010/24/ΕΕ.
(3) Σε περίπτωση που η είσπραξη της απαίτησης παρουσιάζει ιδιαίτερη δυσκολία, χαρακτηρίζεται από πολύ μεγάλο ποσό εξόδων ή συνδέεται με την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος, η αιτούσα αρχή και η λαμβάνουσα την αίτηση αρχή μπορούν, ειδικά για κάθε περίπτωση, να συμφωνούν διακανονισμό απόδοσης εξόδων.
(4) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις του εδαφίου (2) του παρόντος άρθρου, το κράτος μέλος της αιτούσας αρχής παραμένει υπεύθυνο έναντι του κράτους μέλους της λαμβάνουσας την αίτηση αρχής για όλα τα έξοδα και τις ζημίες που υπέστη κατόπιν ενεργειών που κρίθηκαν αβάσιμες, είτε ως προς την ύπαρξη της απαίτησης, είτε ως προς την εγκυρότητα του τίτλου που επιτρέπει την εκτέλεση της απαίτησης ο οποίος εκδόθηκε από την αιτούσα αρχή ή/και των ληφθέντων ασφαλιστικών μέτρων.
(5) Ο Υπουργός με απόφασή του ορίζει τουλάχιστον ένα λειτουργό δεόντως εξουσιοδοτημένο να διακανονίζει την απόδοση εξόδων που αναφέρονται στο εδάφιο (2) και το όνομα και η διεύθυνση του εν λόγω λειτουργού κοινοποιείται στην Επιτροπή.