42.-(1) Η αρχή εξυγίανσης αναλαμβάνει δράση για την εξυγίανση ιδρύματος μόνον εφόσον κρίνει ότι πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
(α) Η αρμόδια αρχή, μετά από διαβούλευση με την αρχή εξυγίανσης, έχει διαπιστώσει ότι το ίδρυμα τελεί υπό κατάσταση αφερεγγυότητας ή ενδεχόμενης αφερεγγυότητας·
(β) λαμβάνοντας υπόψη τη χρονική στιγμή και άλλες σχετικές παραμέτρους, δεν προσδοκάται εύλογα ότι εναλλακτικά μέτρα του ιδιωτικού τομέα, συμπεριλαμβανομένων μέτρων από θεσμικό σύστημα προστασίας, ή εποπτικές ενέργειες, συμπεριλαμβανομένων των μέτρων έγκαιρης παρέμβασης ή της απομείωσης ή της μετατροπής των σχετικών κεφαλαιακών μέσων και των επιλέξιμων υποχρεώσεων σύμφωνα με το άρθρο 30 που αναλαμβάνεται έναντι του ιδρύματος, θα αποτρέψει την αφερεγγυότητα του ιδρύματος εντός εύλογου χρονικού διαστήματος·
(γ) η δράση εξυγίανσης είναι αναγκαία για λόγους δημοσίου συμφέροντος.
(2) Η προηγούμενη λήψη μέτρων έγκαιρης παρέμβασης σύμφωνα με το άρθρο 30Γ του περί Εργασιών Πιστωτικών Ιδρυμάτων Νόμου ή το άρθρο 18 του περί Ανάκαμψης ΚΕΠΕΥ και Λοιπών Οντοτήτων υπό την Εποπτεία της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και για Συναφή Θέματα Νόμου του 2016, κατά περίπτωση, δεν αποτελεί προϋπόθεση για να αναληφθεί δράση εξυγίανσης.
(3) Για τους σκοπούς της παραγράφου (γ) του εδαφίου (1) του παρόντος άρθρου, μια δράση εξυγίανσης αντιμετωπίζεται ως δράση δημόσιου συμφέροντος εάν είναι αναγκαία για την επίτευξη ενός ή περισσότερων στόχων εξυγίανσης κατά το άρθρο 41 και αναλογική προς αυτούς, ενώ με την εκκαθάριση του ιδρύματος σύμφωνα με τις κανονικές διαδικασίες αφερεγγυότητας οι εν λόγω στόχοι εξυγίανσης δεν θα επιτυγχάνονταν στον ίδιο βαθμό.