10.-(1) Τα κεφάλαια των Ταμείων Εγγύησης Καταθέσεων δύναται να χρησιμοποιούνται για τους ακόλουθους σκοπούς:
(α) Πρωτίστως για την καταβολή αποζημίωσης στους καταθέτες πιστωτικών ιδρυμάτων, τα οποία καταβάλλουν εισφορά στο Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων Πιστωτικών Ιδρυμάτων ή στο Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων ΣΠΙ, εφόσον κατάθεση καταστεί μη διαθέσιμη∙
(β) για τη χρηματοδότηση της εφαρμογής μέτρων εξυγίανσης σύμφωνα με τις διατάξεις του Μέρους Χ του περί Εξυγίανσης Πιστωτικών Ιδρυμάτων και Επενδυτικών Εταιρειών Νόμου.
(2) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις του άρθρου 105 του περί Εξυγίανσης Πιστωτικών Ιδρυμάτων και Επενδυτικών Εταιρειών Νόμου και του εδαφίου (2) του άρθρου 27 του παρόντος Νόμου, εάν τα διαθέσιμα χρηματοοικονομικά μέσα του ΣΕΚ χρησιμοποιηθούν σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων αυτών, και κατόπιν τούτου μειωθούν σε λιγότερο από δύο τρίτα (2/3) του επιπέδου-στόχου του ΣΕΚ, οι τακτικές συνεισφορές στο ΣΕΚ καθορίζονται σε ύψος που επιτρέπει την επίτευξη του επιπέδου-στόχου εντός έξι (6) ετών.
(3) Η Αρχή Εξυγίανσης, αφού λάβει υπόψη τη γνώμη της Επιτροπής, καθορίζει το ποσό που θα χρησιμοποιείται από τα Ταμεία Εγγύησης Καταθέσεων για τη χρηματοδότηση μέτρων εξυγίανσης, το οποίο δεν υπερβαίνει ποσό ίσο με το πενήντα τοις εκατόν (50%) του επιπέδου-στόχου.
(4) Υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, το ποσό που χρησιμοποιείται από τα Ταμεία Εγγύησης Καταθέσεων για τη χρηματοδότηση μέτρων εξυγίανσης, δεν υπερβαίνει το ύψος των ζημιών που θα χρειαζόταν να υποστεί εάν το ίδρυμα είχε εκκαθαριστεί υπό κανονικές διαδικασίες αφερεγγυότητας.
(5) Τυχόν χρήση των Ταμείων Εγγύησης Καταθέσεων στη χρηματοδότηση μέτρων εξυγίανσης σύμφωνα με τον παρόντα Νόμο γίνεται αναλόγως του σε ποιο από τα Ταμεία Εγγύησης Καταθέσεων το ίδρυμα υπό εξυγίανση καταβάλλει εισφορά.
(6) Οι όροι και προϋποθέσεις ενεργοποίησης της διαδικασίας καταβολής αποζημίωσης από το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων Πιστωτικών Ιδρυμάτων ή το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων ΣΠΙ ρυθμίζονται στους κανονισμούς.