8.-(1) Το Υπουργείο διασφαλίζει ότι οι καταναλωτές έχουν δωρεάν πρόσβαση σε έναν τουλάχιστον διαδικτυακό τόπο σύγκρισης τελών που χρεώνονται από τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών, τουλάχιστον για τις υπηρεσίες που περιλαμβάνονται στον οριστικό κατάλογο που αναφέρεται στο εδάφιο (3) του άρθρου 4, τον οποίο διαδικτυακό τόπο διαχειρίζεται το Υπουργείο ή ιδιωτικός φορέας που ορίζεται από το Υπουργείο:
(2) Ο Υπουργός δύναται δυνάμει Διατάγματος να απαιτεί από τους διαδικτυακούς τόπους σύγκρισης που αναφέρονται στο εδάφιο (1) του παρόντος άρθρου, να περιλαμβάνουν περαιτέρω συγκριτικούς παράγοντες σχετικά με το επίπεδο των υπηρεσιών που παρέχονται από τον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών.
(3) Οι διαδικτυακοί τόποι σύγκρισης που δημιουργούνται σύμφωνα με τo εδάφιο (1) του παρόντος άρθρου -
(α) Λειτουργούν ανεξάρτητα, διασφαλίζοντας ότι οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών έχουν ίση μεταχείριση στα αποτελέσματα της αναζήτησης·
(β) αναφέρουν με σαφήνεια τους ιδιοκτήτες τους·
(γ) ορίζουν σαφή και αντικειμενικά κριτήρια επί των οποίων θα βασίζεται η σύγκριση·
(δ) χρησιμοποιούν απλή και σαφή γλώσσα και όπου εφαρμόζεται, τους τυποποιημένους όρους που καθορίζονται στον οριστικό κατάλογο που αναφέρεται στο εδάφιο (3) του άρθρου 4·
(ε)παρέχουν ακριβή και επικαιροποιημένη πληροφόρηση και αναφέρουν την ώρα της τελευταίας ενημέρωσης·
(στ) περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα προσφορών για λογαριασμούς πληρωμών που καλύπτουν ένα σημαντικό μέρος της αγοράς και εάν οι προβαλλόμενες πληροφορίες δεν δημιουργούν πλήρη εικόνα της αγοράς, μια σαφή δήλωση για τον σκοπό αυτόν, πριν από την παρουσίαση των αποτελεσμάτων˙ και
(ζ) παρέχουν αποτελεσματική διαδικασία για την αναφορά της εσφαλμένης πληροφόρησης σχετικά με τα δημοσιοποιούμενα τέλη.
(4) Οι πληροφορίες διατίθενται διαδικτυακά όσον αφορά τη διαθεσιμότητα των διαδικτυακών τόπων που πληρούν τις πρόνοιες του παρόντος άρθρου.
(5) Οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών παρέχουν στο Υπουργείο κάθε στοιχείο, πληροφορία και διευκρίνιση που απαιτεί το Υπουργείο για σκοπούς εκτέλεσης των καθηκόντων του δυνάμει του παρόντος άρθρου:
(6) Η Κεντρική Τράπεζα, ως αρμόδια αρχή, δύναται να εκδίδει οδηγίες δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 32 του παρόντος Νόμου για σκοπούς περαιτέρω και καλύτερου καθορισμού των υποχρεώσεων των παρόχων υπηρεσιών πληρωμών, όπως αναφέρονται στο εδάφιο (5) του παρόντος άρθρου.