Ο περί Διαμεσολάβησης σε Οικογενειακές Διαφορές Νόμος του 2019 (62(I)/2019)

23.-(1) Ο διαμεσολαβητής δύναται, αν το κρίνει σκόπιμο, να επικοινωνεί και να διεξάγει χωριστές συναντήσεις με τα μέρη.

(2) Σε περίπτωση που η οικογενειακή διαφορά που αποτελεί το αντικείμενο της διαμεσολάβησης είναι διασυνοριακή, η διαδικασία διαμεσολάβησης δύναται να διενεργείται με τη χρήση σύγχρονων τεχνολογιών επικοινωνίας:

Νοείται ότι, για τους σκοπούς του παρόντος εδαφίου, «διασυνοριακή διαφορά» σημαίνει διαφορά στην οποία τουλάχιστον ένα από τα μέρη έχει τη μόνιμη κατοικία του ή τη συνήθη διαμονή του εκτός της Δημοκρατίας κατά την ημερομηνία έναρξης της διαδικασίας διαμεσολάβησης.