89. Στρατιωτικός, όστις διαπράττει ωμότητας κατ’ αιχμαλώτου, είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δέκα έτη.
90. Στρατιωτικός, όστις μεταχειρίζεται απειλάς ή βίαν, ίνα εξαναγκάση αιχμάλωτον εις παροχήν πληροφοριών, δυναμένων να βλάψωσι τα συμφέροντα της πατρίδος του, ή εις παροχήν εργασίας, εχούσης άμεσον σχέσιν προς τας πολεμικάς επιχειρήσεις ή ειδικώς απηγορευμένης υπό των διεθνών συμβάσεων, είναι ένοχος πλημμελήματος και τιμωρείται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δύο έτη.
91. Στρατιωτικός, όστις αφαιρεί χρήματα ή άλλα περιουσιακά αντικείμενα από αιχμαλώτου, εάν ήτο εξ οιουδήποτε λόγου υπόχρεως εις φύλαξιν αυτού, είναι ένοχος πλημμελήματος και τιμωρείται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα τρία έτη.
92. Αι διατάξεις των άρθρων 89 έως 91 εφαρμόζονται αναλόγως και εν σχέσει προς ομήρους.
93.-(1) Αιχμάλωτος, όστις εξυβρίζει ή απειλεί ημεδαπόν στρατιωτικόν ή βιαιοπραγεί κατ’ αυτού, είναι ένοχος πλημμελήματος και τιμωρείται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα τρία έτη.
(2) Η διάταξις του εδαφίου (1) εφαρμόζεται και εάν το υπ’ αυτού προβλεπόμενον αδίκημα επράχθη υπό αιχμαλώτου καθ’ ετέρου αιχμαλώτου ταχθέντος υπό της στρατιωτικής αρχής επί κεφαλής αιχμαλώτων προς διεξαγωγήν της αφορώσης εις αυτούς υπηρεσίας.
94.-(1) Αιχμάλωτος, μη υπακούων εις ημεδαπόν στρατιωτικόν, όστις ήτο εξ οιουδήποτε λόγου υπόχρεως εις φύλαξιν αυτού, είναι ένοχος πλημμελήματος και τιμωρείται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα τρία έτη.
(2) Η διάταξις του εδαφίου (1) εφαρμόζεται και εάν το υπ’ αυτής προβλεπόμενον αδίκημα ετελέσθη υπό αιχμαλώτου καθ’ ετέρου αιχμαλώτου, ταχθέντος υπό της ημεδαπής στρατιωτικής αρχής επί κεφαλής αιχμαλώτων προς διεξαγωγήν της αφορώσης εις αυτούς υπηρεσίας.
95.-(1) Εις κατάστασιν στάσεως θεωρούνται οι αιχμάλωτοι, οίτινες τρεις ή πλείονες ηνωμένοι τελούσιν υπερβασίας ή βιαιοπραγίας.
(2) Οι υποκινηταί και οι τεθέντες επί κεφαλής της στάσεως, ως και οι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, είναι ένοχοι κακουργήματος και τιμωρούνται με ισόβια φυλάκιση, οι δε λοιποί με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δεκατέσσαρα έτη.
(3) Οι υποκινήσαντες στάσιν, και εάν αύτη εξ οιουδήποτε λόγου δεν συνετελέσθη, τιμωρούνται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν το εν έτος.
96.-(1) Εις κατάστασιν ομαδικής απειθείας θεωρούνται οι αιχμάλωτοι, οίτινες, εκτός της περιπτώσεως του άρθρου 95 τρεις ή πλείονες ηνωμένοι-
(α) αρνούνται εις πρώτην πρόσκλησιν να υπακούσωσιν εις τας διαταγάς ημεδαπού στρατιωτικού, όστις ήτο εξ οιουδήποτε λόγου υπόχρεως εις φύλαξιν των αιχμαλώτων, ή ετέρου αιχμαλώτου, ταχθέντος υπό της ημεδαπής στρατιωτικής αρχής επί κεφαλής αιχμαλώτων προς διεξαγωγήν της αφορώσης εις αυτούς υπηρεσίας~
(β) επιμένουσιν εις την υποβολήν ομαδικού τινος παραπόνου, αιτήσεως ή αναφοράς, προφορικής ή εγγράφου~
(γ) υποβάλλουσι κεχωρισμένως μεν, αλλά κατόπιν προηγηθείσης συμφωνίας, το αυτό παράπονον, αίτησιν ή αναφοράν.
(2) Οι υποκινηταί είναι ένοχοι κακουργήματος και τιμωρούνται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δεκατέσσαρα έτη, οι δε λοιποί με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα πέντε έτη.
(3) Οι υποκινήσαντες ομαδικήν απείθειαν, και εάν αύτη εξ οιουδήποτε λόγου δεν συνετελέσθη, τιμωρούνται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δύο έτη.
97. Αιχμάλωτος, όστις, αφεθείς ελεύθερος επί τω δοθέντι λόγω της τιμής ότι δεν θέλει συμμετάσχει πλέον εις τας εχθροπραξίας, λαμβάνει εκ νέου τα όπλα κατά της ημεδαπής χώρας, είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται με ισόβια φυλάκιση.
- 40/1964
- 238/1990