Ο περί Διεθνών Εμπιστευμάτων Νόμος του 1992 (69(I)/1992)

12Α.(1) Τηρουμένων των διατάξεων του εδαφίου (1Α) του άρθρου 3, το εμπίστευμα διέπεται από το δίκαιο, το οποίο επιλέγεται από τον εμπιστευματοπάροχο:

Νοείται ότι η επιλογή πρέπει να είναι ρητή ή να εξυπακούεται από τους όρους του εγγράφου που δημιουργεί ή που τεκμηριώνει το εμπίστευμα, το οποίο ερμηνεύεται, εφόσον θεωρείται αναγκαίο, υπό το φως των περιστάσεων της κάθε υπόθεσης.

(2) Η ρητή ή εξυπακουόμενη επιλογή του δικαίου της Δημοκρατίας σύμφωνα με το εδάφιο (1) είναι έγκυρη, αποτελεσματική και τελεσίδικη, ανεξαρτήτως περιστάσεων.

(3) Όταν το δίκαιο που επιλέγεται σύμφωνα με το εδάφιο (1) δεν προβλέπει για εμπιστεύματα ή για την συγκεκριμένη κατηγορία του εμπιστεύματος που αφορά, η επιλογή δεν έχει ισχύ και εφαρμόζεται το δίκαιο, για το οποίο γίνεται πρόβλεψη στο εδάφιο (4).

(4) Όπου δεν έχει γίνει επιλογή εφαρμοστέου δικαίου, το εμπίστευμα διέπεται από το δίκαιο, με το οποίο έχει τη στενότερη σχέση:

Νοείται ότι για σκοπούς καθορισμού του δικαίου προς το οποίο το εμπίστευμα θεωρείται ότι έχει την στενότερη σχέση λαμβάνονται υπόψη τα ακόλουθα στοιχεία:-

(α) το κράτος, στο οποίο διεξάγεται η διαχείριση του εμπιστεύματος όπως καθορίζεται από τον εμπιστευματοπάροχο·

(β) το κράτος στο οποίο βρίσκονται τα περιουσιακά στοιχεία του εμπιστεύματος·

(γ) το κράτος της κατοικίας του επιτρόπου·

(δ) οι σκοποί του εμπιστεύματος και τα κράτη   όπου αυτοί πρέπει να υλοποιηθούν.

(5) Στις περιπτώσεις όπου εφαρμόζεται το εδάφιο (4) και όπου σύμφωνα με αυτό καθορίζεται ότι το δίκαιο με τη στενότερη σχέση είναι το δίκαιο της Δημοκρατίας, η εφαρμογή του δικαίου της Δημοκρατίας είναι έγκυρη, αποτελεσματική και τελεσίδικη, ανεξαρτήτως άλλων περιστάσεων.

12Β. Χωρίς επηρεασμό των διατάξεων του Κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου της 22ας Δεκεμβρίου 2000 για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία στην περίπτωση που:

(α) το εφαρμοστέο δίκαιο εμπιστεύματος ή συγκεκριμένης πτυχής του εμπιστεύματος είναι το δίκαιο της Δημοκρατίας·

(β) ο επίτροπος οποιουδήποτε εμπιστεύματος είναι κάτοικος της Δημοκρατίας·

(γ) εταιρεία ενεργεί ως επίτροπος εταιρεία παροχής διοικητικών υπηρεσιών, εφόσον αυτή έχει συσταθεί στη Δημοκρατία·

(δ) οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο του εμπιστεύματος βρίσκεται στην Δημοκρατία·

(ε) η διοίκηση οποιουδήποτε εμπιστεύματος διεξάγεται στην Δημοκρατία·

(στ) τα μέρη αποδέχονται τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου·

(ζ) το έγγραφο που δημιουργεί ή που τεκμηριώνει το εμπίστευμα  περιέχει πρόβλεψη για παραπομπή των διαφορών στη δικαιοδοσία των Δικαστηρίων της Δημοκρατίας:

Νοείται ότι τέτοια δικαιοδοσία είναι αποκλειστική, εκτός εάν στο έγγραφο που δημιουργεί ή που τεκμηριώνει το εμπίστευμα  προβλέπεται διαφορετικά.

12Γ. Στα διεθνή εμπιστεύματα που περιλαμβάνουν ρήτρα επιλογής υπέρ του Κυπριακού δικαίου, οι διατάξεις του παρόντος Νόμου εφαρμόζονται ανεξαρτήτως οποιωνδήποτε άλλων διατάξεων περί των κανόνων σύγκρουσης νόμων που ισχύουν στη Δημοκρατία και αποτελούν θεμελιώδη κανόνα, η τήρηση του οποίου αποτελεί ζήτημα δημόσιας τάξης.

12Δ.(1) Τηρουμένου του εδαφίου (2), αλλοδαπό εμπίστευμα διέπεται από και ερμηνεύεται σύμφωνα με, το εφαρμοστέο δίκαιο της χώρας που το διέπει.

(2) Αλλοδαπό εμπίστευμα δεν είναι εκτελεστέο στη Δημοκρατία στο βαθμό που το Δικαστήριο δηλώνει ότι αυτό αντίκειται στο δημόσιο συμφέρον.

12Ε. Ο επίτροπος οφείλει να συμμορφώνεται και να εφαρμόζει τις διατάξεις του περί της Παρεμπόδισης και Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομες Δραστηριότητες Νόμου.