ΜΕΡΟΣ V ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΚΟΙΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΝΙΜΗΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ
Εδαφική εφαρμογή

20. Το δικαίωμα διαμονής και το δικαίωμα μόνιμης διαμονής των προσώπων επί των οποίων έχει εφαρμογή ο παρών Νόμος καλύπτει τις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές.

Συναφή δικαιώματα

21. Τα μέλη της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, ανεξαρτήτως ιθαγένειας, τα οποία έχουν δικαίωμα διαμονής ή το δικαίωμα μόνιμης διαμονής στη Δημοκρατία, δικαιούνται να αναλαμβάνουν μισθωτή ή μη μισθωτή δραστηριότητα.

Ίση μεταχείριση

22.- (1) Τηρουμένων των ειδικών διατάξεων που προβλέπονται ρητά στη Συνθήκη και στο παράγωγο κοινοτικό δίκαιο, όλοι οι πολίτες της Ένωσης που διαμένουν στη Δημοκρατία δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου, τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης με τους πολίτες της Δημοκρατίας στους τομείς που καλύπτονται από τη Συνθήκη. Τα διαλαμβανόμενα στο άρθρο αυτό ισχύουν και για τα μέλη της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, που δεν είναι υπήκοοι κράτους μέλους, και που έχουν δικαίωμα διαμονής ή μόνιμης διαμονής δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου.

(2) Κατά παρέκκλιση από τις διατάξεις του εδαφίου (1), δεν υφίσταται δικαίωμα σε κοινωνικές παροχές κατά τους πρώτους τρεις μήνες διαμονής, ή, κατά περίπτωση, κατά το μακρότερο χρονικό διάστημα που προβλέπεται στην παράγραφο (β) του εδαφίου (4) του άρθρου 27, ούτε παρέχεται, πριν από την απόκτηση του δικαιώματος μόνιμης διαμονής, επίδομα συντήρησης για σπουδές, συμπεριλαμβανομένης της επαγγελματικής κατάρτισης, αποτελούμενης από υποτροφίες για σπουδές ή σπουδαστικά δάνεια, σε πρόσωπα άλλα από μισθωτούς εργαζόμενους, μη μισθωτούς εργαζόμενους, σε πρόσωπα που διατηρούν αυτή την ιδιότητα και στα μέλη των οικογενειών τους.

(3) Οι διατάξεις των εδαφίων (1) και (2) αναφορικά με οποιαδήποτε άλλα δικαιώματα πέραν από αυτό του δικαιώματος διαμονής στη Δημοκρατία, εφαρμόζονται μόνο σε σχέση με Ευρωπαίους πολίτες και στα μέλη της οικογένειάς τους που διαμένουν στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές.

Γενικές διατάξεις περί των εγγράφων διαμονής

23. (1) Η κατοχή των προβλεπόμενων στον παρόντα Νόμο εγγράφων διαμονής και ειδικότερα της βεβαίωσης εγγραφής, του πιστοποιητικού μόνιμης διαμονής, της βεβαίωσης που πιστοποιεί την υποβολή αίτησης για χορήγηση δελτίου διαμονής μέλους της οικογένειας, δελτίου διαμονής μέλους της οικογένειας ή δελτίου μόνιμης διαμονής δε δύναται, σε καμία περίπτωση, να επιβάλλεται ως προϋπόθεση για την άσκηση δικαιώματος ή τη διεκπεραίωση διοικητικής διατύπωσης, εφόσον η κατοχή δικαιωμάτων δύναται να πιστοποιείται με οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό μέσο.

(2) Όλα τα έγγραφα που αναφέρονται στο εδάφιο (1) χορηγούνται ατελώς ή έναντι τέλους που δεν υπερβαίνει το επιβαλλόμενο στους πολίτες της Δημοκρατίας τέλος για τη χορήγηση παρεμφερών εγγράφων.

Έλεγχοι

24.-(1) Οποιοσδήποτε επί καθήκοντι αστυνομικός, ή η αρμόδια αρχή, δύναται να απαιτήσει από οποιοδήποτε πρόσωπο στο οποίο εφαρμόζεται ο παρών Νόμος να προσκομίσει, κατά περίπτωση, το ισχύον δελτίο ταυτότητάς του ή διαβατήριο, τη βεβαίωση εγγραφής ή το δελτίο διαμονής του, ή αν το πρόσωπο αυτό αδυνατεί κατά τη δεδομένη στιγμή να παρουσιάσει τα έγγραφα αυτά, δύναται να απαιτήσει από αυτό να προσκομίσει τα έγγραφα αυτά εντός ορισμένου χρονικού διαστήματος, όπως ήθελε κρίνει αναγκαίο.

(2) Σε περίπτωση που πρόσωπο αρνείται ή παραλείπει να προσκομίσει τα εν λόγω έγγραφα, όταν αυτό ζητείται νόμιμα σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου ή εντός του χρονικού διαστήματος που τίθεται, είναι ένοχο αδικήματος και υπόκειται, σε περίπτωση καταδίκης του σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τα χίλια επτακόσια ευρώ (€1700).