41.―(1) Οσάκις κατεβλήθη υπό τινος προσώπου τέλος χαρτοσήμου ή πρόστιμον αναφορικώς προς έγγραφον μετά την υπογραφήν αυτού, και δυνάμει συμφωνίας, ή των διατάξεων του παρόντος, ή παντός ετέρου Νόμου ισχύοντος κατά τον χρόνον της υπογραφής του τοιούτου εγγράφου, έτερόν τι πρόσωπον υπεχρεούτο να υποστή την δαπάνην της προσηκούσης σημάνσεως του τοιούτου εγγράφου, το πρώτον μνημονευθέν πρόσωπον θα δικαιούται να ανακτήση εκ του ετέρου τοιούτου προσώπου το ποσόν του ούτω καταβληθέντος τέλους, ή προστίμου.
(2) Δια τους σκοπούς της τοιαύτης ανακτήσεως, πιστοποιητικόν εκδοθέν αναφορικώς προς τοιούτον έγγραφον δυνάμει του παρόντος Νόμου συνιστά αμάχητον απόδειξιν των εν αυτώ βεβαιουμένων.
(3) Το Δικαστήριον δύναται κατά το δοκούν να περιλάβη το τοιούτον ποσόν εις διάταγμα αυτού αναφορικώς προς τα δικαστικά έξοδα της αγωγής, ή δικαστικής διαδικασίας, εις ην τα πρόσωπα ταύτα είναι διάδικοι, και καθ' ην το τοιούτον έγγραφον προσήχθη ως αποδεικτικόν στοιχείον. Εάν το δικαστήριον δεν περιλάβη το ποσόν τούτο εν τω τοιούτω διατάγματι, δεν δύνανται να ληφθώσι έτερα δικαστικά μέτρα δια την ανάκτησιν αυτού.