Ο Περί Χαρτοσήμων Νόμος (19/1963)

49. Εάν πρόσωπόν τι κέκτηται χαρτόσημον ή χαρτόσημα, άτινα δεν είναι κατεστραμμένα, ούτε κατέστησαν ακατάλληλα ή άχρηστα δια τους σκοπούς δι' ους ταύτα προωρίζοντο, των οποίων όμως δεν έχει άμεσον ανάγκην, ο Έφορος, αποκόπτων πέντε σεντ δια κάθε εκατόν σεντ ή μέρος αυτών, επιστρέφει την εις χρήμα αξίαν των τοιούτων χαρτοσήμων, άμα ως ταύτα παραδοθώσι τω Εφόρω δι' ακύρωσιν, και ούτος πεισθή ότι -

(α) τα τοιαύτα χαρτόσημα ηγοράσθησαν υπό του προσώπου τούτου καλή τη πίστει, με πρόθεσιν όπως χρησιμοποιήση ταύτα˙ και

(β) ότι κατέβαλε το πλήρες τίμημα αυτών˙ και

(γ) ότι ούτω ηγοράσθησαν εντός της περιόδου των έξ μηνών των αμέσως προηγουμένων της ημερομηνίας της παραδόσεως αυτών:

Νοείται ότι, οσάκις το πρόσωπον τούτο είναι αδειούχος πωλητής χαρτοσήμων, ο Έφορος δύναται, εάν κρίνη τούτο εύλογον, να επιστρέψη το πραγματικώς καταβληθέν υπό του πωλητού ποσόν, άνευ οιασδήποτε αποκοπής χρημάτων ως η προμνησθείσα τοιαύτη.