6.-(1) Καθ' οιανδήποτε ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών διαδικασίαν ο υπό του εργοδότου τερματισμός απασχολήσεως του εργοδοτουμένου τεκμαίρεται, μέχρις αποδείξεως του εναντίου, ως μη γενόμενος διά τινα των εν τω άρθρω 5 εκτιθεμένων λόγων.
(2) Άνευ επηρεασμού της γενικότητος του αμέσως προηγουμένου εδαφίου τα ακόλουθα, μεταξύ άλλων, ουδέποτε συνιστώσι βάσιμους λόγους διά τον τερματισμόν απασχολήσεως:
(α) η ιδιότης μέλους Συντεχνίας ή η συμμετοχή εις συντεχνιακός δραστηριότητας εκτός των εργασίμων ωρών ή, τη συγκαταθέσει του εργοδότου, κατά τας εργασίμους ώρας ή η ιδιότητα μέλους επιτροπής ασφάλειας σύμφωνα με τον περί Ασφάλειας στους Τόπους Εργασίας Νόμο του 1988·
(β) η επιζήτησις αξιώματος ως αντιπροσώπου εργατών ή παρούσα ή παρελθούσα ενέργεια υπό την ιδιότητα ταύτην·
(γ) η καλή τη πίστει υποβολή παραπόνου ή η συμμετοχή εις διαδικασίαν εναντίον εργοδότου συνεπαγομένην ισχυριζομένην παραβίασιν αστικής και ποινικής φύσεως νόμων ή κανονισμών ή η προσφυγή σε αρμόδια διοικητική αρχή·
(δ) φυλή, χρώμα, φύλον, οικογενειακή κατάστασις, θρησκεία, πολιτικαί απόψεις, εθνική προέλευσις ή κοινωνική καταγωγή·
(ε) εγκυμοσύνη ή μητρότης·
(στ) Η λήψη γονικής άδειας ή άδειας για λόγους ανωτέρας βίας.