12.-(1) Πας όστις, άνευ νομίμου εξουσιοδοτήσεως ή ευλόγου αιτίας, ήθελε στηριχθή, κρατηθή ή επιβιβασθή μηχανοκινήτου οχήματος ή ρυμουλκουμένου τοιούτου συρομένου υπ’ αυτού, εν όσω ταύτα ευρίσκονται εν κινήσει εφ’ οιασδήποτε οδού, επί τω σκοπώ μεταφοράς αυτού υπό του τοιούτου οχήματος, είναι ένοχος αδικήματος και υπόκειται εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας ,125.
(2) Εκτός εάν το Δικαστήριον δι’ ειδικούς λόγους ήθελεν άλλως διατάξει, πρόσωπον καταδικασθέν δι’ αδίκημα δυνάμει του παρόντος άρθρου θέλει αποστερηθή της ικανότητος του κατέχειν ή λαμβάνειν άδειαν οδηγήσεως διά περίοδον δώδεκα μηνών από της τοιαύτης καταδίκης, του Δικαστηρίου εν πάση περιπτώσει μη κωλυομένου να επιβάλη στέρησιν της τοιαύτης ικανότητος διά μεγαλυτέραν χρονικήν περίοδον.