Επίλυση διαφορών με διαμεσολάβηση ή διαιτησία

45.-(1) Διαφορά αφορώσα στην εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος Νόμου μεταξύ δημιουργού, ερμηνευτή ή εκτελεστή καλλιτέχνη, δικαιούχου, χρήστη, οργανισμού συλλογικής διαχείρισης, μέλους οργανισμού συλλογικής διαχείρισης ή οποιουδήποτε άλλου προσώπου του οποίου δικαιώματα επηρεάζονται δύναται να παραπεμφθεί-

(α) με τη συμφωνία όλων των μερών, σε διαμεσολάβηση, κατά τα προβλεπόμενα στον περί Ορισμένων Θεμάτων Διαμεσολάβησης σε Αστικές Διαφορές Νόμο· ή

(β) από οποιοδήποτε εκ των μερών σε διαιτησία, κατά τα προβλεπόμενα στον περί Διαιτησίας Νόμο:

Νοείται ότι, οι διατάξεις του παρόντος άρθρου σε καμιά περίπτωση δεν κωλύουν οποιοδήποτε πρόσωπο να προσφύγει σε αρμόδιο δικαστήριο.

(2) Σε περίπτωση κατά την οποία μέρος σε διαφορά αποφασίσει να καταφύγει σε διαιτησία, κατά τα προβλεπόμενα στην παράγραφο (β) του εδαφίου (1), καταφεύγει στην Αρχή Πνευματικής Ιδιοκτησίας και Συγγενικών Δικαιωμάτων, η οποία παραπέμπει τη διαφορά σε διαιτητή προς επίλυση αυτής.

(3) Μέρος σε διαιτησία που διεξάγεται κατά τα προβλεπόμενα στο παρόν άρθρο το οποίο διαφωνεί επί της ουσίας με την απόφαση του διαιτητή δύναται να προσφύγει στο αρμόδιο Επαρχιακό Δικαστήριο εντός τριάντα (30) ημερών από την ημερομηνία της προς αυτόν γνωστοποιήσεως της απόφασης.

(4) Σε περίπτωση που κανένα μέρος στη διαιτησία δεν έχει καταχωρίσει αγωγή στο αρμόδιο Επαρχιακό Δικαστήριο, κατά τα προβλεπόμενα στο εδάφιο (3), ή η εν λόγω αγωγή έχει αποσυρθεί, η διαιτητική απόφαση είναι τελική και εκτελείται κατά τον ίδιο τρόπο ως εάν αυτή ήταν απόφαση δικαστηρίου.