Φύση του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας επί εκπομπών

10.—(1) Το δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας επί εκπομπής συνίσταται στο αποκλειστικό δικαίωμα ελέγχου της τελέσεως στο έδαφος της Δημοκρατίας οιασδήποτε των ακόλουθων πράξεων:

(α) Της εγγραφής ή της με οιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής και αναμεταδόσεως ολόκληρης της εκπομπής ή ουσιαστικού μέρους αυτής·

(β) της προς το κοινό μεταδόσεως ή αναμεταδόσεως σε χώρους, όπου ή είσοδος επιτρέπεται έναντι πληρωμής εισιτηρίου, ολόκληρης της εκπομπής ή ουσιαστικού μέρους αυτής, είτε υπό την πρωτότυπη μορφή αυτής είτε κατόπιν οιασδήποτε διασκευής είτε υφ' οιανδήποτε μορφή, η οποία έλκει την καταγωγή ανεγνωρισμένως από το πρωτότυπο·

(γ) της υλικής ενσωματώσεως της εκπομπής, ανεξαρτήτως αν η εκπομπή μεταδίδεται ενσυρμάτως ή ασυρμάτως, συμπεριλαμβανομένης της καλωδιακής ή δορυφορικής μεταδόσεως. Ο δικαιούχος δεν έχει αυτό το δικαίωμα όταν αναμεταδίδει απλώς μέσω καλωδίου εκπομπή άλλου δικαιούχου·

(δ) της εκμισθώσεως και δανεισμού των υλικών ενσωματώσεων της εκπομπής·

(ε) της διανομής των υλικών ενσωματώσεων της εκπομπής·

(στ) της λήψεως φωτογραφιών από την εκπομπή.

(2) Οι διατάξεις των παραγράφων (α), (ε), (ι) και (ιγ) του εδαφίου (2) του άρθρου 7 θα εφαρμόζονται επί του           δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας επί εκπομπής κατά τον αυτό τρόπο ως και επί του δικαιώματος πνευματικής         ιδιοκτησίας επί φιλολογικού, μουσικού ή καλλιτεχνικού έργου ή επί ταινίας.

(3) Η σύμβαση ραδιοφωνικής ή τηλεοπτικής μεταδόσεως, αν δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία, δε δίνει στον                 αντισυμβαλλόμενο ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό την εξουσία να επιτρέψει σε τρίτους τη μετάδοση ή αναμετάδοση του       έργου στο κοινό με ηλεκτρομαγνητικά κύματα ή με υλικούς αγωγούς ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, παραλλήλως         προς την επιφάνεια της γης ή μέσω δορυφόρων.