Καθεστώς ταμειακής λογιστικής

42Ε.(1) Υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, έχει το δικαίωμα να εφαρμόσει το ειδικό καθεστώς που προβλέπεται στις διατάξεις του παρόντος άρθρου, σύμφωνα με τις οποίες η ημερομηνία:

(α) απόδοσης για το φόρο εκροών, είναι η ημερομηνία είσπραξης της αντιπαροχής για τη συναλλαγή, είτε αυτή είναι χρηματική, είτε μη χρηματική· και

(β) έκπτωσης για το φόρο εισροών, είναι η ημερομηνία πληρωμής της αντιπαροχής για τη συναλλαγή, είτε αυτή είναι χρηματική, είτε μη χρηματική.

(2) Υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, έχει δικαίωμα να εφαρμόζει το καθεστώς που προβλέπεται από τις διατάξεις του παρόντος άρθρου, από την αρχή οποιασδήποτε καθορισμένης φορολογικής περιόδου, αν:

(α) η αξία των συναλλαγών που έχει πραγματοποιήσει τους προηγούμενους δώδεκα (12) μήνες, που λήγουν κατά την έναρξη της καθορισμένης φορολογικής περιόδου, δεν έχουν υπερβεί τις είκοσι πέντε χιλιάδες ευρώ (€25.000),

(β) έχει υποβάλει στον Έφορο όλες τις φορολογικές δηλώσεις μέχρι και την ημερομηνία που αρχίζει να εφαρμόζει το ειδικό καθεστώς που προβλέπεται από τις διατάξεις του παρόντος άρθρου, εντός της προθεσμίας που προβλέπουν οι διατάξεις του παρόντος Νόμου και έχει καταβάλει οποιοδήποτε ποσό φόρου έχει δηλώσει σε αυτές ως πληρωτέο,

(γ) έχει καταβάλει οποιοδήποτε ποσό φόρου έχει βεβαιωθεί, δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου και

(δ) δεν έχει καταδικαστεί σε οποιοδήποτε αδίκημα, δυνάμει του άρθρου 46 του παρόντος Νόμου.

(3) Το ειδικό καθεστώς δεν εφαρμόζεται για τις ακόλουθες συναλλαγές:

(α) συναλλαγές για τις οποίες ο Φ.Π.Α. αποδίδεται από το λήπτη,

(β) αγαθά που εισάγονται από τρίτη χώρα ή αποκτώνται από άλλο κράτος μέλος, δυνάμει του άρθρου 12Α του Νόμου,

(γ) συμβάσεις ενοικιαγοράς, συμβάσεις πώλησης με όρους, συμβάσεις πώλησης επί πιστώσει:

Νοείται ότι, το υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, υποχρεούται να ενημερώσει γραπτώς τον Έφορο Φ.Π.Α. για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος άρθρου.

(4) Υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, έχει δικαίωμα να παύσει να εφαρμόζει το ειδικό καθεστώς που προβλέπεται από τις διατάξεις του παρόντος άρθρου, από το τέλος οποιασδήποτε καθορισμένης φορολογικής περιόδου.

(5) Ο Έφορος δύναται να παύσει το δικαίωμα υποκειμένου στο φόρο προσώπου να εφαρμόζει το ειδικό καθεστώς που προβλέπεται στο παρόν άρθρο, όταν το υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο δε συμμορφώνεται με οποιαδήποτε από τις υποχρεώσεις που προβλέπονται στις διατάξεις του παρόντος Νόμου ή για σκοπούς προστασίας των δημοσίων εσόδων.

(6) Ο Έφορος δύναται με γνωστοποίησή του που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας να καθορίσει περαιτέρω λεπτομέρειες για την εφαρμογή του παρόντος άρθρου.