10.—(1) Ανεξάρτητα από την έγερση οποιασδήποτε ποινικής δίωξης για αδίκημα αναφορικά με παράβαση του παρόντος Νόμου, ο Υπουργός δύναται σε περίπτωση κατάσχεσης που γίνεται δυνάμει του άρθρου 9, και τηρουμένων των εκάστοτε εν ισχύ θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, να αποταθεί διά κλήσεως στο δικαστήριο, ζητώντας την έκδοση διατάγματος για τη δήμευση των κατασχεθέντων για τους λόγους που αναφέρονται στο εδάφιο (1) του άρθρου 9.
(2) Μετά από αίτηση δυνάμει του παρόντος άρθρου, το δικαστήριο προβαίνει στην έκδοση διατάγματος για δήμευση οποιουδήποτε κατασχεθέντος, μόνο εάν ικανοποιηθεί ότι-
(α) Πράγματι τα κατασχεθέντα δε συμμορφώνονται με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου ή των Κανονισμών· ή
(β) ότι ο σταθμός ή ο ραδιοεξοπλισμός εγκαταστάθηκαν, λειτουργούν, διατηρούνται ή χρησιμοποιούνται χωρίς την απαιτούμενη βάσει του άρθρου 16 άδεια ή με τρόπο που δεν επιτρέπεται από τους όρους οποιασδήποτε τέτοιας άδειας η οποία εκδίδεται σε σχέση με αυτά· ή
(γ) κανένα λογικό μέσο δεν είναι διαθέσιμο υπό τις περιστάσεις, για τη συμμόρφωση του ενδιαφερόμενου προσώπου με τον παρόντα Νόμο.
(3) Με την επιφύλαξη του εδαφίου (4), όταν οποιαδήποτε κινητά δημεύονται δυνάμει των διατάξεων του παρόντος άρθρου, δύνανται να καταστραφούν σύμφωνα με οδηγίες που δίνει το δικαστήριο.
(4) Σε διάταγμα εκδιδόμενο δυνάμει του παρόντος άρθρου, το δικαστήριο δύναται, εάν το κρίνει σκόπιμο, να διατάξει όπως τα κινητά στα οποία αναφέρεται το διάταγμα, αντί να καταστραφούν, παραδοθούν σε πρόσωπο που θα ορίσει το δικαστήριο, υπό τον όρο ότι το πρόσωπο αυτό-
(α) Δε θα τα διαθέσει στην αγορά ή δε θα τα θέσει σε λειτουργία, εκτός για σκοπούς διάθεσής τους ως άχρηστο υλικό· και
(β) θα συμμορφωθεί με οποιαδήποτε διαταγή πληρωμής εξόδων ή δαπανών που εκδόθηκε εναντίον του, στα πλαίσια της διαδικασίας έκδοσης του διατάγματος για τη δήμευση των προϊόντων.