Δικαίωμα διαμονής χωρίς άδεια

10.- (1) Δικαίωμα διαμονής στη Δημοκρατία χωρίς άδεια αναγνωρίζεται -

(α) Στον εργαζόμενο, ο οποίος ασκεί μισθωτή δραστηριότητα όταν η διάρκειά της δεν προβλέπεται να είναι μεγαλύτερη των τριών μηνών. Στην περίπτωση αυτή απαιτούνται μόνο τα δικαιολογητικά που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (3) του άρθρου 8:

Νοείται ότι η δήλωση του εργοδότη δεν απαιτείται για τους εργαζομένους που εμπίπτουν στις διατάξεις της εκάστοτε ισχύουσας νομοθεσίας που στοχεύει σε εναρμόνιση με την πράξη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας με τίτλο «Οδηγία 1999/42/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 7ης Ιουνίου 1999 για τη θέσπιση συστήματος αναγνώρισης των προσόντων σχετικά με τις επαγγελματικές δραστηριότητες που καλύπτονται από τις οδηγίες ελευθέρωσης, καθώς και μεταβατικών μέτρων, και για τη συμπλήρωση του γενικού συστήματος αναγνώρισης των διπλωμάτων».

(β) στον εργαζόμενο, ο οποίος, αν και έχει την κατοικία του στην επικράτεια κράτους μέλους, όπου επιστρέφει, κατ’ αρχήν καθημερινά ή τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, ασκεί μισθωτή δραστηριότητα στη Δημοκρατία. Στον εργαζόμενο αυτόν δύναται να χορηγείται ειδική άδεια, που να ισχύει για πέντε χρόνια και να είναι αυτομάτως ανανεώσιμη·

(γ) στον εποχιακά εργαζόμενο, ο οποίος έρχεται για να ασκήσει τη δραστηριότητά του στη Δημοκρατία και κατέχει θεωρημένη από το Τμήμα Εργασίας δήλωση πρόσληψης του εργοδότη, για την προβλεπόμενη διάρκεια και το είδος απασχόλησης που θα προσφέρει. Η σχετική θεώρηση γίνεται ατελώς.

(2) Σε όλες τις περιπτώσεις του εδαφίου (1) ο εργαζόμενος οφείλει, εντός οκτώ ημερών από την είσοδό του στη Δημοκρατία, να δηλώσει την παρουσία του στην αρμόδια αρχή.