16.(1) Ο τρόπος που ο Επίτροπος καθορίζει σε διάταγμα του δυνάμει του εδαφίου (1) του άρθρου 14 για να εκλείψει κατάσταση στην οποία δεν παρέχεται οποιοδήποτε αγαθό ή υπηρεσία, είναι εκείνος με τον οποίο κατά την κρίση του παύει άμεσα από πρακτικής άποψης, να υπάρχει για το πρόσωπο ή ομάδα προσώπων που υπέβαλε το παράπονο, η σχετική κατάσταση που είναι άμεσο αποτέλεσμα της μεταχείρισης ή συμπεριφοράς ή της εφαρμογή της διάταξης, όρου, κριτηρίου ή πρακτικής που σύμφωνα με το εύρημα του Επιτρόπου αποτελεί απαγορευμένη με νόμο διάκριση.
(2) Για τους σκοπούς του εδαφίου (1) ο Επίτροπος δύναται μεταξύ άλλων να διατάξει ότι πρέπει να παρασχεθεί συγκεκριμένο αγαθό ή υπηρεσία, περιλαμβανομένης στέγασης, εκπαίδευσης, και υγειονομικής περίθαλψης, σε περίπτωση που η κατάσταση την οποία επέφερε η μεταχείριση ή συμπεριφορά, ή η εφαρμογή της διάταξης, όρου, κριτηρίου ή πρακτικής, συνίσταται σε μη παροχή τους.
(3) Ο Επίτροπος κατονομάζει σε διάταγμα του που εκδίδεται και δημοσιεύεται δυνάμει του εδαφίου (1) του άρθρου 14, το δημόσιο πρόσωπο ή πρόσωπο του ιδιωτικού τομέα, ανάλογα με την περίπτωση, που έχει καθήκον να συμμορφωθεί με το διάταγμα υπό το φως του ευρήματος του.