21.-(1) Ανεξάρτητα από την κίνηση ποινικής δίωξης για αδίκημα που αναφέρεται στο άρθρο 37, η αρμόδια αρχή δύναται σε περίπτωση επίκλησης της διαδικασίας της ρήτρας διασφαλίσεως δυνάμει του άρθρου 20, αφού δώσει ειδοποίηση δυνάμει του ίδιου άρθρου και τηρουμένων των εκάστοτε εν ισχύι θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, να αποταθεί δια κλήσεως στο δικαστήριο δυνάμει του παρόντος άρθρου, ζητώντας την έκδοση διατάγματος για τη δήμευση οποιουδήποτε προϊόντος, για το λόγο ότι αυτό δε συμμορφώνεται με τις διατάξεις του σχετικού μέτρου εφαρμογής.
(2) Κατόπιν αίτησης δυνάμει του παρόντος άρθρου, το δικαστήριο προβαίνει στην έκδοση διατάγματος για δήμευση οποιουδήποτε προϊόντος, μόνο αν ικανοποιηθεί ότι -
(α) πράγματι το προϊόν δε συμμορφώνεται με τις διατάξεις του σχετικού μέτρου εφαρμογής·
(β) το πρόσωπο στο οποίο επιδόθηκε ειδοποίηση αναστολής ή ειδοποίηση απόσυρσης δεν συμμορφώνεται με αυτήν· και
(γ) κανένα λογικό μέσο δεν είναι διαθέσιμο υπό τις περιστάσεις, για τη συμμόρφωση του ενδιαφερόμενου προσώπου με τη σχετική ειδοποίηση.
(3) Με την επιφύλαξη του εδαφίου (4), όταν οποιαδήποτε προϊόντα δημεύονται δυνάμει των διατάξεων του παρόντος άρθρου, δύνανται να καταστραφούν σύμφωνα με τις οδηγίες που δίνει το δικαστήριο:
Νοείται ότι, Κανονισμοί δύνανται να προβλέπουν διαφορετικά σε σχέση με την καταστροφή συγκεκριμένων προϊόντων.
(4) Εκδίδοντας διάταγμα δυνάμει του παρόντος άρθρου, το δικαστήριο δύναται, αν το κρίνει σκόπιμο, να διατάξει όπως τα προϊόντα στα οποία αναφέρεται το διάταγμα, αντί να καταστραφούν, παραδοθούν σε πρόσωπο που θα ορίσει το δικαστήριο, υπό τον όρο ότι το πρόσωπο αυτό -
(α) δε θα διαθέσει τα προϊόντα αυτά στην αγορά ή δε θα τα θέσει σε λειτουργία, εκτός για σκοπούς διάθεσής τους ως άχρηστο υλικό· και
(β) θα συμμορφωθεί με οποιαδήποτε διαταγή πληρωμής εξόδων ή δαπανών που εκδόθηκε εναντίον του στα πλαίσια της διαδικασίας έκδοσης του διατάγματος για τη δήμευση των προϊόντων.