18. Τηρουμένων των διατάξεων του παρόντος Μέρους, ο θάνατος παντός προσώπου αποθνήσκοντος εν τη Δημοκρατία και η αιτία τούτου εγγράφονται υπό του Ληξιάρχου γεννήσεων και θανάτων του χωρίου ή της πόλεως όπου ο θάνατος διά καταχωρήσεως εν τω Μητρώω τω τηρουμένω διά το εν λόγω χωρίον ή πόλιν τοιούτων λεπτομερειών περί του θανάτου, ως ήθελον καθορισθή:
Νοείται ότι, εν η περιπτώσει ήθελεν ευρεθή πτώμα και ουδεμία πληροφορία υπάρχει εν σχέσει προς τον τόπον του θανάτου, ο θάνατος θα καταχωρήται υπό του Ληξιάρχου γεννήσεων και θανάτων του χωρίου ή της πόλεως όπου ευρέθη το πτώμα.
19.-(1) Αρμόδια πρόσωπα προς παροχήν πληροφοριών αφορωσών εις θάνατον επισυμβάντα εις οικίαν, είναι τα ακόλουθα-
(α) πας συγγενής του αποβιώσαντος παρών κατά τον θάνατον ή την τελευταίαν ασθένειαν τούτου~
(β) πας έτερος συγγενής του αποβιώσαντος διαμένων ή ευρισκόμενος εις το χωρίον ή την πόλιν όπου ο θάνατος~
(γ) πας παρών κατά τον θάνατον~
(δ) ο κάτοχος της οικίας εάν εγνώριζε τον θάνατον~
(ε) πας σύνοικος εάν εγνώριζε τον θάνατον~
(στ) ο προκαλών την διάθεσιν του πτώματος.
(2) Εν περιπτώσει θανάτου επισυμβάντος εις οικίαν-
(α) ο προκαλών την διάθεσιν του πτώματος και ο πλησιέστερος συγγενής του αποβιώσαντος ως αναφέρεται εις την παράγραφον (α) του εδαφίου (1)~ ή
(β) μη υπάρχοντος τοιούτου συγγενούς, πας συγγενής του αποβιώσαντος ως αναφέρεται εις την παράγραφον (β) του εδαφίου (1) ~ ή
(γ) μη υπαρχόντων τοιούτων συγγενών, παν πρόσωπον ως αναφέρεται εις τας παραγράφους (γ) ή (δ) του εδαφίου (1)~ ή
(δ) μη υπαρχόντων τοιούτων συγγενών ή προσώπων, πας σύνοικος ως αναφέρεται εις την παράγραφον (ε) του εδαφίου (1),
υποχρεούται, προ της παρόδου πέντε ημερών από του θανάτου, να παράσχη προς τον Ληξίαρχον πληροφορίας, εξ όσων κάλλιον γνωρίζει και πιστεύει, περί των καταχωρητέων λεπτομερειών του θανάτου, και να υπογράψη το Μητρώον επί τη παρουσία τούτου:
Νοείται ότι-
(i) η παροχή πληροφοριών και η υπογραφή του Μητρώου υφ’ αρμοδίου πληροφοριοδότου επάγεται την απαλλαγήν εκ πάσης υποχρεώσεως δυνάμει του παρόντος άρθρου, οιουδήποτε ετέρου αρμοδίου πληροφοριοδότου~
(ii) το παρόν εδάφιον δεν εφαρμόζεται εάν διεξάγηται θανατική ανάκρισις.
20.-(1) Αρμόδια πρόσωπα προς παροχήν πληροφοριών εν περιπτώσει θανάτου μη επισυμβάντος εις οικίαν ή εν περιπτώσει ευρέσεως πτώματος άνευ πληροφορίας περί του τόπου του θανάτου, είναι τα ακόλουθα-
(α) πας συγγενής του αποβιώσαντος όστις γνωρίζει καταχωρητέας λεπτομερείας του θανάτου~
(β) πας παρών κατά τον θάνατον~
(γ) πας ευρίσκων το πτώμα ή αναλαμβάνων την ευθύνην τούτου~
(δ) πας προκαλών την διάθεσιν του πτώματος~
(2) Εν περιπτώσει θανάτου μη επισυμβάντος εις οικίαν ή εν περιπτώσει ευρέσεως πτώματος άνευ πληροφορίας περί του τόπου του θανάτου-
(α) ο προκαλών την διάθεσιν του πτώματος και πας συγγενής του αποβιώσαντος ως αναφέρεται εις την παράγραφον (α) του εδαφίου (1) ~ ή
(β) μη υπαρχόντων τοιούτων συγγενών, πας έτερος αρμόδιος πληροφοριοδότης,
υποχρεούται, προ της παρόδου πέντε ημερών από του θανάτου ή της ευρέσεως του πτώματος, να παράσχη προς τον Ληξίαρχον τας υπ’ αυτού κατεχομένας πληροφορίας περί των καταχωρητέων λεπτομερειών του θανάτου και να υπογράψη το Μητρώον επί τη παρουσία τούτου:
Νοείται ότι-
(i) η παροχή πληροφοριών και η υπογραφή του Μητρώου υφ’ αρμοδίου πληροφοριοδότου επάγεται την απαλλαγήν εκ πάσης υποχρεώσεως δυνάμει του παρόντος άρθρου, οιουδήποτε ετέρου αρμοδίου πληροφοριοδότου~
(ii) το παρόν εδάφιον δεν εφαρμόζεται, εάν διεξάγηται θανατική ανάκρισις.
21. Εάν, προ της παρόδου πέντε ημερών από του θανάτου ή της ευρέσεως πτώματος, αρμόδιος πληροφοριοδότης αποστείλη προς τον Ληξίαρχον έγγραφον ειδοποίησιν περί της επελεύσεως του θανάτου ή της ευρέσεως του πτώματος, ομού μετά της ειδοποιήσεως της παρεχομένης δυνάμει του εδαφίου (2) του άρθρου 25, αι πληροφορίαι περί των καταχωρητέων λεπτομερειών του θανάτου ή της ευρέσεως του πτώματος δεν είναι αναγκαίον να παρασχεθώσι προ της παρόδου των ρηθεισών πέντε ημερών, αλλά, ανεξαρτήτως της ειδοποιήσεως, αύται δέον να παρασχεθώσι υπό του ειδοποιήσαντος ή ετέρου αρμοδίου πληροφοριοδότου προ της παρόδου δεκατεσσάρων ημερών από του θανάτου ή της ευρέσεως του πτώματος.
22.-(1) Εάν, μετά την πάροδον της σχετικής προθεσμίας από του θανάτου ή της ευρέσεως πτώματος, ο θάνατος δεν καταχωρηθή λόγω παραλείψεως των αρμοδίων πληροφοριοδοτών όπως παράσχωσι πληροφορίας περί τούτου, ο Ληξίαρχος δύναται, δι’ εγγράφου ειδοποιήσεως, να καλέση οιονδήποτε τούτων όπως-
(α) εμφανισθή προσωπικώς εις το γραφείον του Ληξιάρχου ή εις έτερον υπό τούτου οριζόμενον τόπον εν τω χωρίω ή τη πόλει αυτού κατά τοιαύτην ημέραν (μεταγενεστέραν των επτά ημερών από της λήψεως της ειδοποιήσεως αλλά προγενεστέραν των δώδεκα μηνών από του θανάτου ή της ευρέσεως πτώματος) ως ήθελε καθορισθή εν τη ειδοποιήσει~ και
(β) παράσχη πληροφορίας, εξ όσων κάλλιον γνωρίζει και πιστεύει, περί των καταχωρητέων λεπτομερειών του θανάτου~ και
(γ) υπογράψη το Μητρώον επί τη παρουσία του Ληξιάρχου:
Νοείται ότι η τοιαύτη κλήσις ακυρούται εάν, προ της εν τη ειδοποιήσει καθοριζομένης ημέρας και προ της προς ταύτην συμμορφώσεως του προς ον αύτη απευθύνεται-
(i) ο θάνατος καταχωρηθή δεόντως~ή
(ii) διεξαχθή θανατική ανάκρισις.
(2) Εν τω παρόντι άρθρω η έκφρασις “σχετική προθεσμία” σημαίνει-
(α) εάν παρεσχέθη δεόντως ειδοποίησις προς τον Ληξίαρχον συμφώνως προς το άρθρον 21, δεκατέσσαρας ημέρας~
(β) εν πάση ετέρα περιπτώσει, πέντε ημέρας.
23. Οσάκις ο Ληξίαρχος, καθ’ οιονδήποτε χρόνον προ της παρόδου δώδεκα μηνών από του θανάτου ή από της ευρέσεως πτώματος, λαμβάνη προσωπικώς, παρ’ αρμοδίου πληροφοριοδότου, πληροφορίας περί των καταχωρητέων λεπτομερειών του θανάτου, τότε, ευθύς ως ήθελε λάβη καταχωρητέας λεπτομερείας περί της αιτίας τούτου αίτινες είναι παρασχετέαι υφ’ οιουδήποτε προσώπου ετέρου ή του πληροφοριοδότου, ούτος, εφ’ όσον τούτο δεν εγένετο προηγουμένως, καταχωρεί αμελλητί τον θάνατον και τας λεπτομερείας κατά τον καθωρισμένον τύπον και τρόπον άνευ εισπράξεως δικαιώματος ή αμοιβής παρά του πληροφοριοδότου:
Νοείται ότι εάν, κατόπιν γραπτής αιτήσεως, ο Ληξίαρχος καταχωρήση τον θάνατον-
(α) εις τον τόπον διαμονής του αιτητού~ ή
(β) εις την οικίαν εν η ο θάνατος, της εν λόγω οικίας μη ούσης δημοσίου ιδρύματος,
ο πληροφοριοδότης υποχρεούται να καταβάλη εις τον Ληξίαρχον δικαίωμα εκ διακοσίων μιλς.
24.-(1) Εάν, μετά την πάροδον δώδεκα μηνών από του θανάτου ή από της ευρέσεως πτώματος, ο θάνατος δεν καταχωρηθή, ούτος
δεν δύναται να καταχωρηθή μεταγενεστέρως ειμή τη εγγράφω εξουσιοδοτήσει του Αρχιληξιάρχου και καθ’ ον τρόπον και υφ’ ους όρους ήθελον καθορισθή~ εν τη πριπτώσει ταύτη καταχωρείται εν τω Μητρώω Θανάτων και το ότι παρεσχέθη σχετική εξουσιοδότησις υπό του Αρχιληξιάρχου.
(2) Επί τη καταχωρήσει θανάτου δυνάμει του παρόντος άρθρου κατόπιν παροχής πληροφοριών παρ’ αρμοδίου πληροφοριοδότου, ούτος υποχρεούται να καταβάλη εις τον Επιθεωρητήν Ληξίαρχον δικαίωμα εκ δεκαπέντε λιρών και, εκτός εάν η καθυστέρησις προεκλήθη συνεπεία παραλείψεως του Ληξιάρχου προς κλήσιν δυνάμει του άρθρου 22 ή άλλως υπαιτιότητι τούτου, ισόποσον δικαίωμα εις τον Ληξίαρχον.
(3) Πας όστις, κατά παράβασιν του παρόντος άρθρου, καταχωρεί θάνατον ή συντελεί εις την καταχώρησιν τούτου, είναι ένοχος ποινικού αδικήματος και υπόκειται εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας .50.
- 85/1973
- 14(I)/1992
- 6(I)/1999
25.-(1) Εν περιπτώσει θανάτου προσώπου όπερ έτυχεν ιατρικής περιθάλψεως κατά την τελευταίαν αυτού ασθένειαν, ο περιθάλψας αυτόν εγγεγραμμένος ιατρός υπογράφει πιστοποιητικόν κατά τον καθωρισμένον τύπον εκθέτων, εξ’ όσων κάλλιον γνωρίζει και πιστεύει, την αιτίαν του θανάτου και παραδίδει τούτο αμελλητί εις τον Ληξίαρχον αποστέλλων συγχρόνως αντίγραφον εις τον Επιθεωρητήν Ληξίαρχον.
(2) Επί τη υπογραφή πιστοποιητικού αιτίας θανάτου δυνάμει του εδαφίου (1) ο εγγεγραμμένος ιατρός παρέχει εις αρμόδιον πληροφοριοδότην, κατά τον καθωρισμένον τύπον, έγγραφον ειδοποίησιν περί της υπογραφής του πιστοποιητικού, ο δε πληροφοριοδότης, εκτός εάν διεξάγηται θανατική ανάκρισις, παραδίδει ταύτην εις τον Ληξίαρχον.
(3) Εκτός εάν διεξάγηται θανατική ανάκρισις ή νεκροψία δυνάμει του άρθρου 32 του περί Θανατικών Ανακριτών Νόμου, ο Ληξίαρχος προς ον παρεδόθη πιστοποιητικόν αιτίας θανάτου δυνάμει του εδαφίου (1) καταχωρεί εν τω Μητρώω την αιτίαν του θανάτου ως αύτη εκτίθεται εις το πιστοποιητικόν ομού μετά του ονόματος του πιστοποιούντος εγγεγραμμένου ιατρού.
(4) Ο Αρχιληξίαρχος προμηθεύει, από καιρού εις καιρόν, άπαντας τους Ληξιάρχους δι’ εντύπων των πιστοποιητικών άτινα δέον να υπογράφωνται υπό εγγεγραμμένων ιατρών δυνάμει του εδαφίου (1), έκαστος δε Ληξίαρχος προμηθεύει δωρεάν άπαντας τους εγγεγραμμένους ιατρούς τους διαμένοντας ή ασκούντας το επάγγελμα των εις το χωρίον ή την πόλιν αυτού διά τοιούτων εντύπων.
26.-(1) Οσάκις διεξάγηται θανατική ανάκρισις, ο Θανατικός Ανακριτής, εντός πέντε ημερών από της εκδόσεως του πορίσματος της ανακρίσεως, αποστέλλει προς τον Ληξίαρχον ενυπόγραφον πιστοποιητικόν παρέχον πληροφορίας περί του θανάτου και προσδιορίζον το πόρισμα εν σχέσει προς τας καταχωρητέας λεπτομερείας και την αιτία του θανάτου και αναφέρον τον χρόνον και τόπον διεξαγωγής της θανατικής ανακρίσεως.
(2) Επί τη λήψει πιστοποιητικού δυνάμει του εδαφίου (1), ο Ληξίαρχος καταχωρεί, κατά τον καθωρισμένον τύπον και τρόπον, τον θάνατον και τας λεπτομερείας τούτου ως εν τω πoρίσματι, εάν δε ο θάνατος κατεχωρήθη προγενεστέρως, καταχωρεί τας εν λόγω λεπτομερείας κατά τον καθωρισμένον τρόπον άνευ τροποποιήσεως της αρχικής καταχωρήσεως.
(3) Εάν διεξήχθη νεκροψία δυνάμει του άρθρου 4 του περί Θανατικών Ανακριτών Νόμου, και κατόπιν ταύτης ο Θανατικός Ανακριτής είναι ικανοποιημένος ότι δεν είναι αναγκαία η διεξαγωγή θανατικής ανακρίσεως, ούτος αποστέλλει προς τον Ληξίαρχον ενυπόγραφον πιστοποιητικόν εν ω εκτίθεται η αιτία του θανάτου ως αύτη προκύπτει εκ της εκθέσεως της νεκροψίας, ο δε Ληξίαρχος προβαίνει εις την ανάλογον σχετικήν καταχώρησιν κατά τον καθωρισμένον τύπον και τρόπον.
27.-(1) Επί τη καταχωρήσει θανάτου, ο Ληξίαρχος παρέχει αμελλητί προς τον παρασχόντα τας σχετικάς πληροφορίας ενυπόγραφον πιστοποιητικόν περί της καταχωρήσεως~ ουχ ήττον όμως ο Ληξίαρχος, επί τη λήψει εγγράφου ειδοποιήσεως περί του θανάτου εν σχέσει προς τον οποίον ούτος έλαβε πιστοποιητικόν δυνάμει του άρθρου 25, δύναται, προ της καταχωρήσεως του θανάτου και υπό τοιούτους όρους ως ήθελον καθορισθή, εάν κληθή προς τούτο, να παράσχη προς τον ειδοποιήσαντα ενυπόγραφον πιστοποιητικόν ότι έλαβε την ειδοποίησιν περί του θανάτου~ παν πιστοποιητικόν παρεχόμενον δυνάμει του παρόντος εδαφίου παρέχεται δωρεάν:
Νοείται ότι ο Ληξίαρχος δέον να μη παρέχη τοιούτο πιστοποιητικόν εάν ικανοποιηθή ότι εξεδόθη διάταγμα υπό Θανατικού Ανακριτού εξουσιοδοτούν την διάθεσιν του πτώματος:
Νοείται περαιτέρω ότι εάν ο Ληξίαρχος απουσιάζη ή δι’ έτερον λόγον είναι αδύνατος η εξασφάλισις πιστοποιητικού δυνάμει του παρόντος εδαφίου, το τοιούτον πιστοποιητικόν δύναται να παρασχεθή υφ’ ενός ομοθρήσκου προς τον αποβιώσαντα ιερωμένου του χωρίου ή υπό του υπευθύνου του πλησιεστέρου αστυνομικού σταθμού.
(2) Εν περιπτώσει μεταφοράς πτώματος εκ του εξωτερικού εις την Δημοκρατίαν και μη εκδόσεως σχετικού διατάγματος υπό Θανατικού Ανακριτού, ο Διευθυντής Τμήματος Ιατρικών Υπηρεσιών, εάν φαίνεται ότι ο θάνατος δεν απαιτείται κατά νόμον όπως καταχωρηθή εν τη Δημοκρατία, δέον να παράσχη σχετικόν πιστοποιητικόν κατά τον καθωρισμένον τύπον επί τη αιτήσει και τη καταβολή του καθωρισμένου δικαιώματος υπό του προκαλούντος την διάθεσιν.
(3) Ο προς ον παρεσχέθη το υπό του Ληξιάρχου ή του Διευθυντού Τμήματος Ιατρικών Υπηρεσιών, αναλόγως της περιπτώσεως, εκδοθέν δυνάμει του παρόντος άρθρου πιστοποιητικόν, παραδίδει τούτο εις τον πραγματοποιούντα την διάθεσιν του πτώματος.
(4) Ο παρασχών πιστοποιητικόν δυνάμει του παρόντος άρθρου Ληξίαρχος, ή Διευθυντής Τμήματος Ιατρικών Υπηρεσιών, αναλόγως της περιπτώσεως, δύναται, επί τη λήψει ικανοποιητικής εξηγήσεως περί οιωνδήποτε περιστατικών λόγω των οποίων το πιστοποιητικόν δεν υπάρχει, διά τους σκοπούς οιωνδήποτε Νόμων αφορώντων εις την διάθεσιν πτωμάτων, να εκδώση επί τη καταβολή καθωρισμένου δικαιώματος, αντίγραφον τούτου είτε εις τον προς ον παρεσχέθη το πρωτότυπον είτε εις τον πραγματοποιούντα την διάθεσιν του πτώματος παν τοιούτον αντίγραφον δέον να είναι επί διακριτικού τύπου.
(5) Εάν, μετά την εκπνοήν της καθωρισμένης προθεσμίας από της εκδόσεως πιστοποιητικού δυνάμει του παρόντος άρθρου εν σχέσει προς αποβιώσαντα ή διατάγματος Θανατικού Ανακριτού εξουσιοδοτούντος την διάθεσιν του πτώματος, ο Ληξίαρχος δεν λάβη παρά του πραγματοποιήσαντος την διάθεσιν ειδοποίησιν περί της ημέρας, τοπου και τρόπου διαθέσεως του πτώματος, ούτος δέον να ανακρίνη τον προς ον παρεχωρήθη το πιστοποιητικόν ή εξεδόθη το διάταγμα~ το πρόσωπον τούτο υποχρεούται να παράσχη πληροφορίας, εξ όσων κάλλιον γνωρίζει και πιστεύει, εν σχέσει προς τον φυλάττοντα το πιστοποιητικόν ή διάταγμα, τον τόπον ένθα κείται το πτώμα, ή, εάν το πτώμα διετέθη, τον πραγματοποιήσαντα την διάθεσιν.
(6) Εν τω παρόντι άρθρω “πραγματοποιών την διάθεσιν” σημαίνει τον συγγενή, φύλον ή νόμιμον εκπρόσωπον του αποβιώσαντος όστις ευθύνεται διά την ταφήν τούτου.