Ο περί Τέκνων (Συγγένεια και Νομική Υπόσταση) Νόμος του 1991 (187/1991)

6. Το τέκνο που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του γάμου της μητέρας του ή μέσα σε διάστημα τριακόσιων δύο ημερών από τη λύση ή την ακύρωση του, τεκμαίρεται ότι έχει πατέρα το σύζυγο της μητέρας.

6Α. Τέκνο του οποίου η σύλληψη έγινε κατά τη διάρκεια του γάμου της μητέρας από σπέρμα άλλο από εκείνο του συζύγου και με τη γραπτή συγκατάθεση του συζύγου, τεμαίρεται ως τέκνο του συζύγου.

7. Αν μέσα στις τριακόσιες δύο ημέρες από τη λύση ή την ακύρωση του γάμου γεννηθεί τέκνο από γυναίκα που τέλεσε νέο γάμο, τεκμαίρεται ότι αυτό έχει πατέρα το δεύτερο σύζυγο, εκτός αν γίνει δεκτή αίτηση για προσβολή της πατρότητας του, οπότε τεκμαίρεται ότι είναι τέκνο του πρώτου συζύγου.

8. Η ιδιότητα του τέκνου ως τέκνου γεννημένου σε γάμο μπορεί να προσβληθεί δικαστικώς αν αποδειχθεί ότι η μητέρα δε συνέλαβε πράγματι από το σύζυγο της ή ότι κατά το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης ήταν αδύνατο να συλλάβει από αυτόν.

9. Κρίσιμο διάστημα της σύλληψης θεωρείται στο χρονικό διάστημα που περιλαμβάνεται ανάμεσα στην τριακοσιοστή δεύτερη και την εκατοστή ογδοηκοστή πρώτη ημέρα πριν από τον τοκετό.

10.-(1) Την ιδιότητα του τέκνου ως τέκνου γεννημένου σε γάμο μπορούν να προσβάλουν:

(α)Ο σύζυγος της μητέρας,

(β)Ο πατέρας ή η μητέρα του συζύγου αν αυτός πέθανε χωρίς να έχει χάσει το δικαίωμα της προσβολής,

(γ) το τέκνο,

(δ) η μητέρα του τέκνου,

(ε) ο πρώτος σύζυγος της μητέρας σε περίπτωση που γίνεται δεκτή αίτηση για προσβολή της πατρότητας από το δεύτερο σύζυγο, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 7.

(2) Το δικαίωμα προσβολής παύει να υφίσταται μετά το θάνατο των προσώπων που έχουν αυτό το δικαίωμα.

11.-(1) Η προσβολή της πατρότητας αποκλείεται:

(α) Για το σύζυγο της μητέρας, όταν περάσει ένας χρόνος αφότου πληροφορήθηκε τον τοκετό και τα περιστατικά από τα οποία προκύπτει ότι η σύλληψη του τέκνου δεν έγινε από αυτόν, και, σε κάθε περίπτωση όταν περάσουν 5 χρόνια από τον τοκετό.

(β) Για τον πατέρα ή τη μητέρα του συζύγου όταν περάσει ένας χρόνος αφότου έμαθαν το θάνατο του τελευταίου και τη γέννηση του τέκνου.

(γ) Για το τέκνο όταν περάσει ένας χρόνος από την ενηλικίωση του.

(δ) Για τη μητέρα όταν περάσει ένας χρόνος από τον τοκετό ή εφόσο υπάρχει εύλογη αιτία για τη μη προσβολή, όταν περάσουν πέντε χρόνια από τον τοκετό.

(ε) Για το δότη στην περίπτωση σύλληψης τέκνου σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 6Α.

12. Το τέκνο χάνει την ιδιότητα του τέκνου που γεννήθηκε σε γάμο αναδρομικά από τη γέννηση του, μόλις γίνει αμετάκλητη η απόφαση που δέχεται την προσβολή αυτής της ιδιότητας του.