7. Ο θανατικός ανακριτής εντός της δικαιοδοσίας του οποίου βρίσκεται το πτώμα οποιουδήποτε προσώπου, για το θάνατο του οποίου έπρεπε να διεξαχθεί θανατική ανάκριση, διεξάγει τη θανατική ανάκριση ανεξάρτητα από το ότι η αιτία του θανάτου προέκυψε αλλού͘ και αν οποιοδήποτε πτώμα βρεθεί στη θάλασσα, η θανατική ανάκριση διεξάγεται από το θανατικό ανακριτή εντός της δικαιοδοσίας του οποίου το πτώμα πρώτα ανασύρθηκε στην ξηρά:
Νοείται ότι όταν φαίνεται στο θανατικό ανακριτή που άρχισε θανατική ανάκριση ότι, εξαιτίας ειδικών περιστάσεων που καταχωρούνται στα πρακτικά της θανατικής ανάκρισης, είναι σκόπιμο όπως η θανατική ανάκριση συνεχιστεί από άλλο θανατικό ανακριτή, αυτός, μετά την επιθεώρηση του πτώματος (αν η επιθεώρηση αυτή είναι αναγκαία σύμφωνα με τις διατάξεις του εδαφίου (1) του άρθρου 15) και μετά την καταχώρηση αυτή στα πρακτικά όπως απαιτείται να γίνει δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (4) του άρθρου 15, παραπέμπει τα πρακτικά σε άλλο θανατικό ανακριτή· και ο άλλος θανατικός ανακριτής μετά από αυτά, τηρουμένων οποιωνδήποτε οδηγιών προς τούτο οι οποίες δύνανται να δοθούν από τον Πρόεδρο Επαρχιακού Δικαστηρίου, συνεχίζει τη θανατική ανάκριση και συμπληρώνει αυτή σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου αυτού.
