Ο περί Θανατικών Ανακριτών Νόμος (ΚΕΦ.153)

1. Ο παρών Νόμος θα αναφέρεται ως ο περί Θανατικών Ανακριτών Νόμος.

2. Στο Νόμο αυτό εκτός αν από το κείμενο προκύπτει διαφορετική έννοια-

“δικαιοδοσία” σημαίνει την περιοχή εντός της οποίας ο θανατικός ανακριτής είναι εξουσιοδοτημένος να διεξάγει θανατικές ανακρίσεις·

“επαγγελματίας ιατρός” σημαίνει οποιοδήποτε πρόσωπο εγγεγραμμένο ως επαγγελματία ιατρό δυνάμει του περί Εγγραφής Ιατρών Νόμου και οποιοδήποτε πρόσωπο που δικαιούται να ασκεί την ιατρική χωρίς εγγραφή δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (2) του άρθρου 13 του περί Εγγραφής Ιατρών Νόμου·

“θανατικός ανακριτής” σημαίνει οποιοδήποτε πρόσωπο εξουσιοδοτημένο να διεξάγει θανατικές ανακρίσεις δυνάμει του Νόμου αυτού·

“Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας” σημαίνει ιδιωτική παιδική στέγη που διέπεται από τις διατάξεις του περί Παιδίων Νόμου·

“Πρόεδρος Επαρχιακού Δικαστηρίου” σημαίνει τον πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου της επαρχίας εντός της οποίας η θανατική ανάκριση διεξάχθηκε, διεξάγεται ή θα διεξαχθεί·

“Στέγη Ηλικιωμένων και Αναπήρων”  σημαίνει Στέγη που διέπεται από τις διατάξεις του περί Στεγών για Ηλικιωμένους και Αναπήρους Νόμου·

“τοπική αρχή” σημαίνει τον Κοινοτάρχη ή μέλος της χωριτικής αρχής του χωριού ή της ενορίας όπου βρίσκεται το πτώμα και όπου σε χωριό ή ενορία υπάρχουν περισσότεροι από ένας Κοινοτάρχης, ο Κοινοτάρχης της κοινότητας στην οποία ανήκε ο αποθανών.

3.-(1) Κάθε επαρχιακός δικαστής δύναται να διεξάγει θανατικές ανακρίσεις δυνάμει του Νόμου αυτού εντός των τοπικών ορίων της δικαιοδοσίας του.

(2) Το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται, με γνωστοποίηση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, να εξουσιοδοτήσει οποιοδήποτε άλλο κατάλληλο πρόσωπο να διεξάγει θανατικές ανακρίσεις δυνάμει του Νόμου αυτού εντός οποιασδήποτε περιοχής που ορίζεται στη γνωστοποίηση αυτή.

(3) Οποιαδήποτε θανατική ανάκριση που άρχισε από θανατικό ανακριτή δύναται να συνεχιστεί, επαναληφθεί ή επανανοιχθεί κατά τον τρόπο που προνοείται από το Νόμο αυτό, από τέτοιο θανατικό ανακριτή ή διάδοχο του στο αξίωμα ή από τέτοιο άλλο θανατικό ανακριτή που είναι εξουσιοδοτημένος να διεξάγει τη θανατική ανάκριση εντός της δικαιοδοσίας, ως ο Πρόεδρος Επαρχιακού Δικαστηρίου δύναται να διατάξει.

(4) Όπου περισσότεροι από ένας θανατικοί ανακριτές είναι εξουσιοδοτημένοι να διεξάγουν τη θανατική ανάκριση, εντός της δικαιοδοσίας, ο Πρόεδρος Επαρχιακού Δικαστηρίου, ρυθμίζει τη διάθεση και διανομή των καθηκόντων μεταξύ τέτοιων θανατικών ανακριτών.

4. Οποτεδήποτε θανατικός ανακριτής πληροφορείται ότι το πτώμα αποθανόντος προσώπου βρίσκεται εντός της δικαιοδοσίας του και ότι υπάρχει εύλογη αιτία υποψίας ότι το πρόσωπο αυτό-

(α) πέθανε είτε με βίαιο ή με αφύσικο θάνατο ή

(β) πέθανε από αιφνίδιο θάνατο για τον οποίο ο λόγος είναι άγνωστος ή

(γ) πέθανε σε περιστάσεις των οποίων η συνέχιση ή η πιθανή επανάληψη είναι επιβλαβής στην υγεία ή ασφάλεια του κοινού ή οποιουδήποτε μέρους αυτού ή

(δ) πέθανε ενόσω τελούσε υπό περιορισμό σε ψυχιατρικό κέντρο ή  είναι πρόσωπο που έχει νοητική ή/και ψυχική αναπηρία και πέθανε ενώ διέμενε υπό την φροντίδα κρατικού ιδρύματος, ειδικού για τη φύλαξη προσώπων με νοητική ή/και ψυχική αναπηρία, ή σε ιδιωτική Στέγη Ηλικιωμένων και Αναπήρων· ή

Νοείται ότι-

(i) οποτεδήποτε φανεί στο θανατικό ανακριτή, είτε από την έκθεση επαγγελματία ιατρού που υποβλήθηκε δυνάμει του άρθρου 12 ή διαφορετικά, ότι ο θάνατος οφείλεται σε φυσικά αίτια, και ότι το πτώμα δεν δείχνει θάνατο που να αποδίδεται σε βία ή που έχει επισπευθεί από βία ή από οποιαδήποτε αξιόποινη ή αμελή διαγωγή είτε εκ μέρους του αποθανόντος ή οποιουδήποτε άλλου προσώπου τότε είναι νόμιμο για το θανατικό ανακριτή, στη διακριτική του εξουσία (εκτός από τις περιπτώσεις που καθορίζονται στην παράγραφο (δ) του παρόντος άρθρου και στο άρθρο (6) να θεωρήσει περιττή τη διεξαγωγή θανατικής ανάκρισης.

(ii) Όταν ο θανατικός ανακριτής πληροφορείται ότι εγέρθηκε ή πρόκειται να εγερθεί ποινική διαδικασία εναντίον οποιουδήποτε προσώπου που τελεί ήδη υπό κράτηση ή το οποίο πρόκειται να συλληφθεί σε σχέση με τέτοιο θάνατο, η θανατική ανάκριση δεν αρχίζει ή αν άρχισε δεν συνεχίζεται ή επαναλαμβάνεται μέχρις ότου τέτοια διαδικασία συμπληρωθεί.

(ε) είναι ενήλικο μονήρες πρόσωπο, χωρίς συγγενείς έως και δεύτερου (2ου) βαθμού συγγένειας το οποίο τυγχάνει φροντίδας σε κρατικό ίδρυμα ή σε ιδιωτική Στέγη Ηλικιωμένων και Αναπήρων  και πέθανε ενώ διέμενε σε τέτοιο χώρο· ή

(στ) είναι ανήλικο πρόσωπο το οποίο βρίσκεται σε κρατικό ίδρυμα ή ιδιωτικό Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας ή σε ανάδοχη οικογένεια και τελεί υπό τη φροντίδα του Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας και πέθανε ενώ διέμενε εντός του ιδρύματος ή με την εγκεκριμένη ανάδοχη οικογένεια.

5. Ανεξάρτητα από οποιοδήποτε Νόμο ή έθιμο αντίθετο με ότι θεσπίστηκε ή επικρατεί, οποτεδήποτε φανεί σε θανατικό ανακριτή ότι το πτώμα οποιουδήποτε προσώπου, το οποίο πέθανε κάτω από περιστάσεις που απαιτούν τη διεξαγωγή θανατικής ανάκρισης σε αυτό, τάφηκε χωρίς να επιθεωρηθεί ή χωρίς να διεξαχθεί θανατική ανάκριση ή όταν θανατική ανάκριση, αν και διεξάχτηκε, ακυρώθηκε ή επανανοίχτηκε, είναι νόμιμο για τέτοιο θανατικό ανακριτή με ένταλμα του όπως εκτίθεται στον Τύπο Α του Πρώτου Παραρτήματος να διατάσσει την εκταφή τέτοιου πτώματος και αυτός μετά την εκταφή αυτή προχωρεί στη διεξαγωγή θανατικής ανάκρισης πάνω σε τέτοιο πτώμα και έπειτα διατάσσει την επαναταφή του και τα έξοδα τέτοιας εκταφής και επαναταφής πληρώνονται με διαταγή του θανατικού ανακριτή, από τις γενικές προσόδους:

Νοείται ότι η εκταφή αυτή δεν διατάσσεται σε οποιαδήποτε περίπτωση όπου κατά τη γνώμη του θανατικού ανακριτή δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα για εξασφάλιση ουσιαστικής πληροφορίας από αυτή.

6. Όταν οποιοσδήποτε φυλακισμένος, ή πρόσωπο που τελεί υπό αστυνομική κράτηση, πεθάνει από οποιαδήποτε αιτία, ο θανατικός ανακριτής της επαρχίας στην οποία συνέβηκε ο θάνατος αυτός διεξάγει θανατική ανάκριση.

7. Ο θανατικός ανακριτής εντός της δικαιοδοσίας του οποίου βρίσκεται το πτώμα οποιουδήποτε προσώπου, για το θάνατο του οποίου έπρεπε να διεξαχθεί θανατική ανάκριση, διεξάγει τη θανατική ανάκριση ανεξάρτητα από το ότι η αιτία του θανάτου προέκυψε αλλού͘ και αν οποιοδήποτε πτώμα βρεθεί στη θάλασσα, η θανατική ανάκριση διεξάγεται από το θανατικό ανακριτή εντός της δικαιοδοσίας του οποίου το πτώμα πρώτα ανασύρθηκε στην ξηρά:

Νοείται ότι όταν φαίνεται στο θανατικό ανακριτή που άρχισε θανατική ανάκριση ότι, εξαιτίας ειδικών περιστάσεων που καταχωρούνται στα πρακτικά της θανατικής ανάκρισης, είναι σκόπιμο όπως η θανατική ανάκριση συνεχιστεί από άλλο θανατικό ανακριτή, αυτός, μετά την επιθεώρηση του πτώματος (αν η επιθεώρηση αυτή είναι αναγκαία σύμφωνα με τις διατάξεις του εδαφίου (1) του άρθρου 15) και μετά την καταχώρηση αυτή στα πρακτικά όπως απαιτείται να γίνει δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (4) του άρθρου 15, παραπέμπει τα πρακτικά σε άλλο θανατικό ανακριτή· και ο άλλος θανατικός ανακριτής μετά από αυτά, τηρουμένων οποιωνδήποτε οδηγιών προς τούτο οι οποίες δύνανται να δοθούν από τον Πρόεδρο Επαρχιακού Δικαστηρίου, συνεχίζει τη θανατική ανάκριση και συμπληρώνει αυτή σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου αυτού.

8. Όταν ο θανατικός ανακριτής έχει λόγο να πιστεύει ότι συνέβηκε θάνατος εντός της δικαιοδοσίας του υπό τέτοιες περιστάσεις ώστε θα έπρεπε να διεξαχθεί θανατική ανάκριση και ότι εξαιτίας της καταστροφής του πτώματος από φωτιά ή άλλως πως η εξαιτίας του γεγονότος ότι το πτώμα βρίσκεται σε τόπο από τον οποίο δεν δύναται να περισυλλεγεί, θανατική ανάκριση δεν δύναται να διεξαχθεί εκτός δυνάμει των διατάξεων του άρθρου αυτού, αυτός δύναται, αν θεωρεί επιθυμητό να ενεργήσει με τον τρόπο αυτό, να διεξαγάγει θανατική ανάκριση σχετικά με το θάνατο και ο Νόμος αυτός εφαρμόζεται με τέτοιες τροποποιήσεις που δυνατό να είναι αναγκαίες ως συνέπεια της διεξαγωγής θανατικής ανάκρισης διαφορετικά από ή μετά την επιθεώρηση του πτώματος που βρίσκεται εντός της δικαιοδοσίας του θανατικού ανακριτή.

9. Θανατικός ανακριτής δύναται να απαγορεύσει την ταφή οποιουδήποτε πτώματος που βρίσκεται εντός της δικαιοδοσίας του μέχρις ότου διεξαχθεί θανατική ανάκριση.

10.-(1) Όταν οποιοδήποτε πτώμα βρεθεί ή πρόσωπο πέθανε υπό τέτοιες περιστάσεις που να καθιστούν αναγκαία ή επιθυμητή τη διεξαγωγή θανατικής ανάκρισης δυνάμει του Νόμου αυτού αποτελεί καθήκον οποιουδήποτε προσώπου που βρίσκει το πτώμα ή ενημερώνεται για το θάνατο να πληροφορήσει αμέσως την πλησιέστερη τοπική αρχή και αστυνομικό και συγχρόνως με τη λήψη οποιασδήποτε τέτοιας πληροφορίας, η τοπική αυτή αρχή ή αστυνομικός (ο οποίος στο εξής στο Νόμο αυτό θα αναφέρεται ως “η αρχή”) ειδοποιεί το θανατικό ανακριτή που είναι εξουσιοδοτημένος να διεξάγει τη θανατική ανάκριση εντός της δικαιοδοσίας. Πρόσωπο που παραλείπει χωρίς καλή αιτία να πληροφορήσει την αρχή όπως απαιτείται από το άρθρο αυτό υπόκειται σε πρόστιμο που δεν υπερβαίνει τα χίλια ευρώ (€1 000).

(2) Σε περίπτωση θανάτου στον οποίο εφαρμόζονται οι διατάξεις των παραγράφων (δ), (ε) και (στ) του άρθρου 4 ή του άρθρου 6 αποτελεί καθήκον του υπευθύνου των υποστατικών ή του αστυνομικού του υπευθύνου για το πτώμα, να ειδοποιήσει αμέσως το θανατικό ανακριτή εντός της δικαιοδοσίας του. Οποιοδήποτε τέτοιο πρόσωπο που παραλείπει να ειδοποιήσει τον πιο πάνω θανατικό ανακριτή υπόκειται σε πρόστιμο που δεν υπερβαίνει τα χίλια ευρώ (€1 000).

11.-(1) Κατόπι παροχής πληροφοριών στην αρχή σύμφωνα με το εδάφιο (1) του άρθρου 10, η αρχή ή το πρόσωπο που είναι εξουσιοδοτημένο για αυτό από την αρχή μεταβαίνει στο θανατικό ανακριτή που είναι εξουσιοδοτημένος να διεξάγει τη θανατική ανάκριση εντός της δικαιοδοσίας του αναφέροντας οποιεσδήποτε γνωστές λεπτομέρειες που αφορούν την αιτία του θανάτου και να δίδει γνώμη κατά πόσο ή όχι ο θάνατος οφείλετο σε οποιαδήποτε παράνομη πράξη ή παράλειψη.

(2) Σε οποιαδήποτε περίπτωση στην οποία πιστεύεται από την αρχή ότι ο θάνατος δεν οφείλεται σε οποιαδήποτε παράνομη πράξη ή παράλειψη, η αρχή αυτή, αν το πτώμα δεν έχει ήδη ταφεί, επιθεωρεί το πτώμα και εξουσιοδοτεί την ταφή του, αλλά σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η αρχή μεριμνά ώστε το πτώμα να μεταφέρεται στο πλησιέστερο νοσοκομείο ή άλλο τόπο που ορίστηκε για την παραλαβή πτωμάτων εκτός αν η αρχή πιστοποιεί στο θανατικό ανακριτή ότι οι προϋποθέσεις του εδαφίου αυτού δεν δύνανται εύλογα να τηρηθούν αφού ληφθούν υπόψη η κατάσταση του πτώματος, ο καιρός και η απόσταση που θα διανυθεί.

12. Αν οποιοσδήποτε θανατικός ανακριτής θεωρεί αναγκαίο με σκοπό να διερευνηθούν οι περιστάσεις του θανάτου οποιουδήποτε προσώπου, να λάβει ιατρική έκθεση για την εμφάνιση του πτώματος του προσώπου αυτού, και ως προς τα συμπεράσματα που θα εξαχθούν από αυτή, αυτός δύναται, με έγγραφη διαταγή όπως εκτίθεται στον Τύπο Β του Πρώτου Παραρτήματος, να απαιτήσει όπως οποιοσδήποτε Ιατρικός Λειτουργός ή οποιοσδήποτε άλλος επαγγελματίας ιατρός εντός της δικαιοδοσίας του εξετάσει το πτώμα και υποβάλλει έκθεση γι’ αυτό.

13. Κάθε επαγγελματίας ιατρός κατόπι λήψης τέτοιας διαταγής, εκτός αν εξασφαλίσει τις υπηρεσίες κάποιου άλλου επαγγελματία ιατρού, που εγκρίθηκε από το θανατικό ανακριτή, για να εκτελέσει το καθήκον, προβαίνει σε εξέταση αμέσως πάνω στο πτώμα με σκοπό να διαπιστώσει την αιτία του θανάτου και να εξακριβώσει τις περιστάσεις που συνδέονται με αυτόν, και υποβάλλει στο θανατικό ανακριτή γραπτή έκθεση που να περιγράφει την εμφάνιση του πτώματος και τα πορίσματα, τα οποία αυτός εξάγει από αυτή αναφορικά με το θάνατο του προσώπου αυτού. Η εξέταση επεκτείνεται, όταν ο επαγγελματίας ιατρός θεωρεί αυτό αναγκαίο, αλλά όχι διαφορετικά, σε τέτοια ανατομή του πτώματος, με ή χωρίς ανάλυση οποιουδήποτε μέρους του, όπως αυτός δυνατό να θεωρήσει αναγκαία. Η έκθεση είναι όπως εκτίθεται στον Τύπο Γ του Πρώτου Παραρτήματος, και αναφέρει την αιτία του θανάτου, και υπογράφεται και χρονολογείται από τον επαγγελματία ιατρό. Τέτοια έκθεση αφού διαβαστεί από το θανατικό ανακριτή κατά τη θανατική ανάκριση αποτελεί εκ πρώτης όψεως μαρτυρία των γεγονότων που αναφέρονται σε αυτή χωρίς περαιτέρω απόδειξη, εκτός αν αποδειχθεί ότι ο επαγγελματίας ιατρός που φέρεται ότι υπέγραψε την έκθεση δεν υπέγραψε πράγματι αυτή.

14. Σε κάθε θανατική ανάκριση-

(α) ο θανατικός ανακριτής λαμβάνει με όρκο τέτοια μαρτυρία που δυνατό να εξασφαλιστεί σχετικά με την ταυτότητα του αποθανόντος και το χρόνο, τόπο και τρόπο του θανάτου το·

(β) κάθε ενδιαφερόμενο μέρος δύναται να εμφανιστεί είτε με δικηγόρο είτε προσωπικά και να εξετάσει, αντεξετάσει ή επανεξετάσει, ανάλογα με την περίπτωση, οποιοδήποτε μάρτυρα.

15.-(1) Κατά ή πριν από την πρώτη συνεδρίαση θανατικής ανάκρισης σε πτώμα, ο θανατικός ανακριτής επιθεωρεί το πτώμα ή ικανοποιείται ότι το πτώμα επιθεωρήθηκε από αστυνομικό, επαγγελματία ιατρό ή τοπική αρχή:

Νοείται ότι, όταν θανατική ανάκριση σε πτώμα άρχισε προηγουμένως δεν είναι αναγκαίο με επανάληψη, συνέχιση, ή μεταγενέστερη θανατική ανάκριση να επιθεωρηθεί το πτώμα για δεύτερη φορά.

(2) Διάταγμα που εξουσιοδοτεί την ταφή ή άλλη διάθεση πτώματος επί του οποίου αποφασίστηκε να διεξαχθεί θανατική ανάκριση δύναται να εκδοθεί από το θανατικό ανακριτή σε οποιοδήποτε χρόνο μετά την επιθεώρηση του πτώματος.

(3) Αν το πτώμα τάφηκε και δεν επιθεωρήθηκε με τον τρόπο που προβλέπεται στο εδάφιο (1), ο θανατικός ανακριτής διατάσσει την εκταφή του πτώματος για το σκοπό επιθεώρησης κατά τον τρόπο που προβλέπεται στο άρθρο 5 εκτός αν αυτός πιστοποιεί ότι κατά τη γνώμη του καμιά ουσιαστική πληροφορία δεν θα εξασφαλιζόταν με αυτή.

(4) Σε οποιαδήποτε περίπτωση κατά την οποία ο θανατικός ανακριτής επιθεώρησε ο ίδιος το πτώμα πιστοποιεί το γεγονός στα πρακτικά της θανατικής ανάκρισης, και σε άλλες περιπτώσεις καταχωρεί μαρτυρία, αν υπάρχει, για την επιθεώρηση του πτώματος από επαγγελματία ιατρό ή την αρχή.

16.-(1) Θανατικός ανακριτής που διεξάγει θανατική ανάκριση έχει και δύναται να ασκεί όλες τις εξουσίες επαρχιακού δικαστή αναφορικά με την κλήτευση και τον εξαναγκασμό της παράστασης μαρτύρων και της απαίτησης όπως αυτοί δώσουν μαρτυρία, και αναφορικά με την προσαγωγή οποιουδήποτε εγγράφου ή πράγματος κατά τη θανατική ανάκριση.

(2) Κάθε κλήση και ένταλμα σύλληψης για προσαγωγή γίνεται γραπτώς με υπογραφή του δικαστικού ανακριτή.

(3) [Καταργήθηκε].

(4) Οι διατάξεις οποιουδήποτε Νόμου σε ισχύ που αφορούν κλήσεις, εντάλματα και κλήσεις προσαγωγής που εκδίδονται από επαρχιακό δικαστή ή πταισματοδίκη εφαρμόζονται σε κλήσεις, εντάλματα και κλήσεις προσαγωγής που εκδίδονται από θανατικό ανακριτή.

17. Θανατικός ανακριτής που διεξάγει θανατική ανάκριση δεν δεσμεύεται από οποιουσδήποτε κανόνες απόδειξης οι οποίοι δυνατό να αναφέρονται σε αστική ή ποινική διαδικασία, αλλά αν οποιοσδήποτε μάρτυρας ενίσταται να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση για το λόγο ότι αυτή τείνει να τον ενοχοποιήσει, δεν απαιτείται από αυτόν να απαντήσει στην ερώτηση ούτε υπόκειται σε οποιαδήποτε ποινή επειδή αρνήθηκε να απαντήσει με τον τρόπο αυτό.

18.-(1) Ο θανατικός ανακριτής καταγράφει τα πρακτικά της διαδικασίας και τις σημειώσεις της μαρτυρίας τα οποία υπογράφονται από αυτόν και φυλάσσονται ως πρακτικά της θανατικής ανάκρισης:

Νοείται ότι, αν ο θανατικός ανακριτής διατάσσει με τον τρόπο αυτό, τα πρακτικά αυτά και οι σημειώσεις δύνανται να λαμβάνονται στενογραφημένα και αποστενογράφηση αυτών των στενογραφημένων σημειώσεων θεωρείται ως το πρακτικό της θανατικής ανάκρισης.

(2) Σε οποιαδήποτε ποινική διαδικασία ενώπιον οποιουδήποτε Δικαστηρίου κατά την οποία οποιοδήποτε πρόσωπο κατηγορείται ότι προκάλεσε το θάνατο προσώπου, για τα αίτια του θανάτου του οποίου διεξάχθηκε θανατική ανάκριση, οι σημειώσεις της μαρτυρίας οποιουδήποτε μάρτυρα που αποτελούν μέρος των πρακτικών της θανατικής ανάκρισης, όπως προνοείται στο άρθρο αυτό ή αντίγραφο αυτών που φέρεται ότι υπογράφτηκε και πιστοποιήθηκε ως πιστό αντίγραφο από τον πρωτοκολλητή του Δικαστηρίου που έχει τη φύλαξη τέτοιων πρακτικών δύνανται να προσαχθούν ως μαρτυρία, εκτός αν με άλλο τρόπο δεν είναι νομικά αποδεκτές, αν αποδειχθεί ότι ο μάρτυρας απουσιάζει από τη Δημοκρατία ή είναι νεκρός ή παράφρονας.

19. Όταν εντός της δικαιοδοσίας του θανατικού ανακριτή πρόσωπο που είναι ικανό να δώσει ουσιαστική μαρτυρία σχετικά με οποιαδήποτε θανατική ανάκριση, αδυνατεί, εξαιτίας ασθένειας ή άλλης αιτίας που φαίνεται ικανοποιητική στο θανατικό ανακριτή, να παραστεί στον τόπο όπου συνήθως συνεδριάζει ο θανατικός ανακριτής, είναι νόμιμο για το θανατικό ανακριτή να λάβει τη μαρτυρία του προσώπου αυτού στον τόπο όπου βρίσκεται το πρόσωπο αυτό.

20.-(1) Οποτεδήποτε κατά τη διεξαγωγή οποιασδήποτε θανατικής ανάκρισης φαίνεται στο θανατικό ανακριτή ότι οποιοδήποτε πρόσωπο εκτός της δικαιοδοσίας του θανατικού ανακριτή, είναι ικανό να δώσει ουσιαστική μαρτυρία σχετικά με την ανάκριση και ότι η προσέλευση του προσώπου αυτού δεν δύναται να εξασφαλιστεί χωρίς καθυστέρηση, δαπάνη ή ενόχληση, η οποία, υπό της περιστάσεις της υπόθεσης, θα ήταν αδικαιολόγητη, ο θανατικός ανακριτής υποβάλλει αίτηση στον Πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου (ο οποίος στο εξής στο άρθρο αυτό αναφέρεται ως “ο Πρόεδρος”) εντός των ορίων της τοπικής δικαιοδοσίας του οποίου διαμένει το πρόσωπο αυτό, και δίδει τους λόγους της αίτησης και μετά ο Πρόεδρος δύναται-

(α) να εκδώσει εντολή σε οποιοδήποτε επαρχιακό δικαστή εντός των ορίων της τοπικής δικαιοδοσίας του οποίου το πρόσωπο αυτό διαμένει, να λάβει τη μαρτυρία του προσώπου αυτού͘ ή

(β) να απορρίψει την αίτηση.

(2) Ο επαρχιακός δικαστής στον οποίο εκδίδεται η εντολή μεταβαίνει στον τόπο όπου βρίσκεται ο μάρτυρας, ή κλητεύει το μάρτυρα ενώπιον του και καταγράφει τη μαρτυρία του κατά τον ίδιο τρόπο, και δύναται για το σκοπό αυτό να ασκήσει τις ίδιες εξουσίες όπως ο θανατικός ανακριτής.

(3) Οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο μέρος δύναται να εμφανιστεί ενώπιον τέτοιου επαρχιακού δικαστή με δικηγόρο ή προσωπικά, και δύναται να εξετάσει, αντεξετάσει και επανεξετάσει, ανάλογα με την περίπτωση, τον εν λόγω μάρτυρα.

(4) Μετά που θα εκτελεστεί κανονικά η εντολή αυτή επιστρέφεται, μαζί με την κατάθεση του μάρτυρα που εξετάστηκε δυνάμει αυτής, στον Πρόεδρο, ο οποίος αποστέλλει την εντολή, τα επιστρεφόμενα έγγραφα της και την ένορκη κατάθεση του θανατικού ανακριτή που υπέβαλε την αίτηση για αυτή.

(5) Κατόπι παραλαβής αυτών από τον πιο πάνω θανατικό ανακριτή η εντολή αυτή, τα επιστρεφόμενα έγγραφα της, και η κατάθεση καταχωρούνται μαζί και αποτελούν μέρος της διαδικασίας της θανατικής ανάκρισης που αφορούν αυτά.

21.-(1) Θανατικός ανακριτής δύναται νόμιμα να διεξάγει θανατικές ανακρίσεις Κυριακή ή δημόσια αργία.

(2) Αν ο θανατικός ανακριτής θεωρεί σκόπιμο για το συμφέρον της δικαιοσύνης όπως οποιαδήποτε θανατική ανάκριση διεξαχθεί κεκλεισμένων των θυρών, διεξάγει αυτή κεκλεισμένων των θυρών.

(3) Οποτεδήποτε θανατική ανάκριση διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών ο θανατικός ανακριτής καταγράφει τους λόγους για τη διεξαγωγή αυτής με τον τρόπο αυτό.

22. Θανατικός ανακριτής που διεξάγει θανατική ανάκριση σε οποιοδήποτε τόπο δύναται να αναβάλει τη θανατική ανάκριση για άλλη ημέρα και δύναται να διατάξει όπως η θανατική ανάκριση που αναβλήθηκε διεξαχθεί στον ίδιο ή οποιοδήποτε άλλο τόπο.

23.-(1) Αν κατά τη διεξαγωγή θανατικής ανάκρισης, ο θανατικός ανακριτής είναι της γνώμης ότι παρουσιάστηκαν ικανοποιητικοί λόγοι για την έναρξη ποινικής διαδικασίας αναφορικά με το θάνατο εναντίον οποιουδήποτε προσώπου που τελεί υπό κράτηση ή του οποίου η σύλληψη σχεδιάζεται, ο θανατικός ανακριτής αναστέλλει τη θανατική ανάκριση μέχρις ότου η ποινική διαδικασία κατά του προσώπου που κατηγορήθηκε συμπληρωθεί.

(2) Όταν θανατική ανάκριση αναστέλλεται σύμφωνα με το εδάφιο (1), ο θανατικός ανακριτής δύναται να επαναλάβει και συμπληρώσει τη θανατική ανάκριση μετά τη συμπλήρωση της ποινικής διαδικασίας αν είναι της γνώμης ότι πιθανόν να προκύψει δημόσιο όφελος ενεργώντας με τον τρόπο αυτό αλλά, αν αυτός είναι της γνώμης ότι δεν θα προκύψει δημόσιο όφελος ενεργώντας με τον τρόπο αυτό βεβαιώνει τη γνώμη του για αυτό και διαβιβάζει στο Γενικό Εισαγγελέα αντίγραφο της διαδικασίας της θανατικής ανάκρισης:

Νοείται ότι, αν κατά τη διεξαγωγή της ποινικής διαδικασίας οποιοδήποτε πρόσωπο κατηγορήθηκε δυνάμει κατηγορητηρίου ενώπιον Κακουργιοδικείου, τότε κατά την επανάληψη της θανατικής ανάκρισης καμιά βεβαίωση πορίσματος δεν κατηγορεί εκείνο το πρόσωπο με αδίκημα για το οποίο αυτό ηδύνατο να καταδικαστεί βάσει τέτοιου κατηγορητηρίου ή δεν περιέχει οποιοδήποτε εύρημα το οποίο είναι ασυμβίβαστο με τον καθορισμό οποιουδήποτε θέματος με το αποτέλεσμα εκείνης της διαδικασίας.

(3) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις του εδαφίου (2) όταν θανατική ανάκριση αναστέλλεται σύμφωνα με το εδάφιο (1), και διαπιστώνεται ότι το πρόσωπο που πρέπει να κατηγορηθεί δεν δύναται να βρεθεί, ο θανατικός ανακριτής επαναλαμβάνει και περατώνει τη θανατική ανάκριση.

(4) Για τους σκοπούς του άρθρου αυτού, η φράση “η ποινική διαδικασία” σημαίνει τη διαδικασία σε συνοπτική δίκη ή ενώπιον οποιουδήποτε Δικαστηρίου στο οποίο το πρόσωπο που κατηγορείται παραπέμπεται για δίκη ή κατηγορείται ή ενώπιον του οποίου εκδικάζεται έφεση κατά της καταδίκης του προσώπου εκείνου, και ποινική διαδικασία δεν θεωρείται ότι συμπληρώθηκε μέχρις ότου καμιά περαιτέρω έφεση να μη δύναται να γίνει κατά τη διάρκεια της χωρίς να δοθεί παράταση χρόνου, από οποιοδήποτε δικαστήριο προς το οποίο χωρεί έφεση.

24. Αν, κατά τη διεξαγωγή ή κατά την αποπεράτωση οποιασδήποτε θανατικής ανάκρισης, ο θανατικός ανακριτής είναι της γνώμης ότι αποκαλύπτονται επαρκείς λόγοι για πρόσαψη κατηγορίας κατά οποιουδήποτε προσώπου αναφορικά με το θάνατο, αυτός δύναται να εκδώσει κλήση ή ένταλμα για να εξασφαλίσει την παράσταση τέτοιου προσώπου ενώπιον οποιουδήποτε Δικαστηρίου που έχει δικαιοδοσία, και δύναται να δεσμεύει οποιοδήποτε μάρτυρα που εξετάστηκε από ή ενώπιον του με εγγύηση με ή χωρίς εγγυητή για να εμφανιστεί και δώσει μαρτυρία ενώπιον τέτοιου Δικαστηρίου.

25. Μετά την επιθεώρηση, αν υπάρχει, του πτώματος και την ακρόαση της μαρτυρίας, ο θανατικός ανακριτής που διεξάγει τη θανατική ανάκριση εκδίδει την ετυμηγορία του και τη βεβαιώνει με βεβαίωση πορίσματος γραπτώς όπως εκτίθεται στον Τύπο Δ του Πρώτου Παραρτήματος που δείχνει κατά την έκταση κατά την οποία οι λεπτομέρειες αυτές αποδείχθηκαν σε αυτόν, ποιός ήταν ο αποθανών και πως, πότε και που ο αποθανών απέθανε:

Νοείται ότι, όταν θανατική ανάκριση αφορά το θάνατο προσώπου που εκτελέστηκε δυνάμει θανατικού εντάλματος, η ετυμηγορία και η βεβαίωση πορίσματος περιλαμβάνουν εύρημα, κατά πόσο ο θάνατος ήταν ακαριαίος και το πρόσωπο που εκτελέστηκε ήταν το πρόσωπο που αναφέρεται στο ένταλμα αυτό. Η βεβαίωση πορίσματος και η ετυμηγορία γίνονται και υπογράφονται εις διπλούν και ένα από τα πρωτότυπα παραδίδεται στο Διοικητή της επαρχίας εντός της οποίας πραγματοποιήθηκε η εκτέλεση.

26. Αν, κατά την αποπεράτωση της θανατικής ανάκρισης, ο θανατικός ανακριτής είναι της γνώμης ότι υπάρχει λόγος υποψίας ότι κάποιο πρόσωπο είναι ένοχο για αδίκημα σε σχέση με το ζήτημα που εξετάστηκε, αλλά δεν δύναται να εξακριβώσει ποιο είναι το πρόσωπο αυτό, βεβαιώνει τη γνώμη του για τούτο και διαβιβάζει αντίγραφο της διαδικασίας στον υπεύθυνο αστυνομικό της επαρχίας στην οποία διεξάγεται η θανατική ανάκριση.

27. Όταν αντίγραφο της διαδικασίας οποιασδήποτε θανατικής ανάκρισης διαβιβάστηκε στον υπεύθυνο αστυνομικό της επαρχίας δυνάμει του άρθρου 26 και το ένοχο πρόσωπο δεν βρέθηκε, και αν, κατά τη γνώμη του υπεύθυνου αστυνομικού της επαρχίας, δεν υπάρχει πιθανότητα το πρόσωπο αυτό να βρεθεί, ο αστυνομικός αυτός βεβαιώνει τη γνώμη του για αυτό και διαβιβάζει το αντίγραφο της διαδικασίας στο Γενικό Εισαγγελέα.

28.-(1) Το πρωτότυπο κάθε βεβαίωσης πορίσματος που περιλαμβάνει τα πρακτικά της θανατικής ανάκρισης και τις εγγυήσεις των μαρτύρων, αν υπάρχουν, διαβιβάζονται από το θανατικό ανακριτή, όσο το δυνατό πιο γρήγορα, στον Πρόεδρο Επαρχιακού Δικαστηρίου, και δεν είναι αναγκαίο για τον θανατικό ανακριτή να κάνει ή να κρατά αντίγραφο αυτών. Ο Πρωτοκολλητής του Δικαστηρίου αυτού αναλαμβάνει την ευθύνη της διαδικασίας αυτής και δύναται να εκδίδει αντίγραφα αυτής σε οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο κατόπι καταβολής του τέλους που καθορίζεται για την παροχή αντιγράφων των πρακτικών Δικαστηρίου.

(2) Ο Πρόεδρος Επαρχιακού Δικαστηρίου, δύναται να εξετάζει τα πρακτικά οποιασδήποτε τέτοιας διαδικασίας για να ικανοποιηθεί ως προς την ορθότητα, νομιμότητα ή καταλληλότητα οποιουδήποτε ευρήματος ή ετυμηγορίας και ως προς την κανονικότητα της διαδικασίας αυτής.

(3) Όταν ο Πρόεδρος Επαρχιακού Δικαστηρίου, εξαιτίας της εξέτασης αυτής, δεν ικανοποιείται ως προς την ορθότητα, νομιμότητα ή καταλληλότητα οποιουδήποτε ευρήματος ή ετυμηγορίας αυτός δύναται, αφού παράσχει στο Γενικό Εισαγγελέα ευκαιρία να ακουστεί, να ασκήσει οποιαδήποτε από τις εξουσίες που παρέχονται σε αυτόν από το εδάφιο (1) του άρθρου 30.

(4) Όταν ο Πρόεδρος Επαρχιακού Δικαστηρίου, εξαιτίας της εξέτασης αυτής δεν ικανοποιείται ως προς την κανονικότητα της διαδικασίας, αυτός δύναται να προβεί σε τέτοια ενέργεια, που δεν συνεπάγεται αλλαγή του ευρήματος ή ετυμηγορίας, ως ήθελε θεωρήσει αναγκαίο για θεραπεία της αντικανονικότητας αυτής.

29.-(1) Κάθε πρωτοκολλητής Επαρχιακού Δικαστηρίου αποστέλλει στον Αρχιπρωτοκολλητή στο τέλος κάθε τριμήνου κατάλογο όλων των βεβαιώσεων πορισμάτων των οποίων ανέλαβε τη φύλαξη κατά τη διάρκει των προηγούμενων τριών μηνών.

(2) Οι κατάλογοι αυτοί περιλαμβάνουν τον αριθμό και έτος της διαδικασίας, το όνομα του αποθανόντος και λεπτομέρειες για την ετυμηγορία του θανατικού ανακριτή και καταχωρούνται και αποτελούν μέρος του αρχείου του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

30.-(1) Όταν ο Πρόεδρος Επαρχιακού Δικαστηρίου, κατόπι αίτησης που υποβλήθηκε από ή δυνάμει εξουσιοδότησης του Γενικού Εισαγγελέα, ικανοποιηθεί ότι, είναι αναγκαίο ή επιθυμητό να πράξει με τον τρόπο αυτό, αυτός δύναται-

(α) να διατάξει να διεξάχθει θανατική ανάκριση αναφορικά με το θάνατο οποιουδήποτε προσώπου͘

(β) να διατάξει το επανάνοιγμα οποιασδήποτε θανατικής ανάκρισης για τη λήψη περαιτέρω μαρτυρίας, ή για τη συμπερίληψη στις διαδικασίες αυτής και για τη μελέτη της μαρτυρίας που ήδη λήφθηκε, οποιασδήποτε μαρτυρίας που λήφθηκε σε οποιαδήποτε δικαστική διαδικασία η οποία δυνατό να είναι σχετική με οποιοδήποτε ζήτημα που δύναται να αποφασιστεί σε τέτοια θανατική ανάκριση, και για την καταχώρηση νέας ετυμηγορίας επί των διαδικασιών ως συνόλου͘

(γ) να ακυρώσει την ετυμηγορία σε οποιαδήποτε θανατική ανάκριση και να την αντικαταστήσει με κάποια άλλη ετυμηγορία η οποία φαίνεται να είναι νόμιμη και σύμφωνη με τη μαρτυρία που καταχωρήθηκε ή συμπεριλήφθηκε όπως προβλέπεται πιο πάνω στο άρθρο αυτό͘ ή

(δ) να ακυρώσει οποιαδήποτε θανατική ανάκριση, με ή χωρίς διαταγή για διεξαγωγή νέας θανατικής ανάκρισης.

(2) Οι διατάξεις του άρθρου αυτού εφαρμόζονται σε όλες τις θανατικές ανακρίσεις και τις ετυμηγορίες τους, είτε τέτοιες θανατικές ανακρίσεις και ετυμηγορίες είναι σύμφωνες με τις διατάξεις του Νόμου αυτού είτε όχι.

(3) Για τους σκοπούς του άρθρου αυτού η φράση “δικαστική διαδικασία” σημαίνει διαδικασία ενώπιον οποιουδήποτε Δικαστηρίου, επιτροπής ή προσώπου που έχει βάσει νόμου εξουσία να ακούει, λαμβάνει και εξετάζει ένορκη μαρτυρία.

31. Ο Γενικός Εισαγγελέας δύναται να διατάξει γραπτώς οπως όλες ή οποιεσδήποτε από τις εξουσίες με τις οποίες έχει περιβληθεί δυνάμει των άρθρων 28 και 30 περιέλθουν εκάστοτε στο Γενικό Νομικό Σύμβουλο ή σε Δικηγόρο της Δημοκρατίας και η άσκηση των εξουσιών αυτών από το Γενικό Νομικό Σύμβουλο ή το Δικηγόρο της Δημοκρατίας ενεργεί τότε ωσάν αυτές να είχαν ασκηθεί από το Γενικό Εισαγγελέα:

Νοείται ότι ο Γενικός Εισαγγελέας δύναται γραπτώς να ανακαλέσει οποιαδήποτε διαταγή που εκδόθηκε από αυτόν δυνάμει του άρθρου αυτού.

32. Όταν απαιτείται από Νόμο να καταχωρείται θάνατος και διεξάγεται θανατική ανάκριση, ο θανατικός ανακριτής διερευνά τις λεπτομέρειες που απαιτούνται να καταχωρηθούν αναφορικά με το θάνατο και το εύρημα του επί αυτών επισυνάπτεται και αποτελεί μέρος της βεβαίωσης του πορίσματος και ο θανατικός ανακριτής αποστέλλει στην αρχή καταχώρησις, εντός πέντε ημερών από την έκδοση του ευρήματος, πιστοποιητικό με την υπογραφή του, που να δίδει πληροφορίες αναφορικά με το θάνατο και να καθορίζει το εύρημα του σχετικά με τις πιο πάνω λεπτομέρειες και την αιτία του θανάτου, και να αναφέρει επίσης το χρόνο και τόπο στον οποίο διεξάχθηκε η θανατική ανάκριση.

33.-(1) Πρόσωπο το οποίο χωρίς νόμιμη εξουσιοδότηση ή δικαιολογία ενταφιάζει ή με άλλο τρόπο διαθέτει οποιοδήποτε πτώμα, του οποίου η ταφή απαγορεύεται δυνάμει του άρθρου 9, ή το πτώμα οποιουδήποτε προσώπου που πέθανε ενώ ήταν υπό αστυνομική κράτηση ή σε οποιαδήποτε φυλακή, ή οποιουδήποτε προσώπου που πέθανε υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις που αναφέρονται στο άρθρο 4, υπόκειται σε πρόστιμο που δεν υπερβαίνει τις δύο χιλιάδες πεντακόσια ευρώ (€2.500).

(2) Όταν οποιοδήποτε πρόσωπο κατηγορείται ότι διέπραξε αδίκημα δυνάμει του άρθρου αυτού το βάρος της απόδειξης ότι είχε νόμιμη εξουσιοδότηση ή δικαιολογία βαρύνει το κατηγορούμενο πρόσωπο.

34. Πρόσωπο που παρεμποδίζει επαγγελματία ιατρό, αστυνομικό ή τοπική αρχή κατά την εκτέλεση οποιουδήποτε καθήκοντος που επιβλήθηκε σε αυτό με το Νόμο αυτό υπόκειται σε πρόστιμο που δεν υπερβαίνει τα χίλια πεντακόσια ευρώ (€1.500).

35. Ο Κυβερνήτης με τη βοήθεια και συμβουλή του Αρχιδικαστή δύναται να εκδίδει Κανονισμούς που να ρυθμίζουν τη διαδικασία στη θανατική ανάκριση και να καθορίζουν την κλίμακα των τελών που πρέπει να καταβάλλονται αναφορικά με αυτή και γενικά για την καλύτερη εφαρμογή των διατάξεων του Νόμου αυτού σε επαγγελματίες ιατρούς για οποιαδήποτε εξέταση, αυτοψία ή άλλη υπηρεσία που απαιτείται από αυτούς δυνάμει του Νόμου αυτού:

Νοείται ότι μέχρις ότου εκδοθούν τέτοιοι Κανονισμοί, οι Κανονισμοί στο Δεύτερο Παράρτημα που καθορίζουν τα τέλη που καταβάλλονται σε επαγγελματίες ιατρούς για οποιαδήποτε εξέταση, αυτοψία ή άλλη υπηρείσα που απαιτείται από αυτούς δυνάμει του Νόμου αυτού, θεωρούνται ότι έγιναν δυνάμει της εξουσίας που παρέχεται με το άρθρο αυτό.

36. Οι Τύποι που εκτίθενται στο Πρώτο Παράρτημα χρησιμοποιούνται για τα διάφορα θέματα τα οποία σχετίζονται με τέτοιες μεταβολές όπως οι περιστάσεις δυνατό να απαιτήσουν. Το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται από καιρό σε καιρό με Διάταγμα που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατία να τροποποεί, ανακαλεί ή προσθέτει στο πιο πάνω Παράρτημα.

37. Όποιαδήποτε θανατική ανάκριση που άρχισε ενώπιον θανατικού ανακριτή ή αναπληρωτή θανατικού ανακριτή δυνάμει του Νόμου που καταργήθηκε με το Νόμο αυτό, συνεχίζεται ενώπιον τέτοιου θανατικού ανακριτή ή αναπληρωτή θανατικού ανακριτή και αποπερατώνεται από αυτόν ωσάν ο Νόμος αυτός να μην είχε θεσπιστεί.