11.-(1) Δεν θα καταβάλληται φόρος κληρονομίας αναφορικώς προς περιουσιακά στοιχεία περιερχόμενα εις άλλους επί τω θανάτω του αποθανόντος λόγω μόνον καλοπίστου αγοράς εκ του προσώπου διά της διαθέσεως του οποίου περιέρχεται ταύτη εις άλλους, ουδέ αναφορικώς προς την κτήσιν κατοχής επί της ψιλής κυριότητος εις περίπτωσιν ισοβίου μισθώσεως, ουδέ αναφορικώς προς τον τερματισμόν ισοβίου τινός ετησίας παροχής, οσάκις η τοιαύτη αγορά εγένετο ή η τοιαύτη μίσθωσις ή ετησία παροχή συνέστη αντί πλήρους χρηματικής ή εχούσης χρηματικήν αξίαν αντιπαροχής, καταβληθείσης εις τον πωλητήν ή τον εκμισθωτήν ή τον συστήσαντα την ετησίαν παροχήν δι’ ιδίαν αυτού χρήσιν ή όφελος, ή, εις την περίπτωσιν μισθώσεως, διά την χρήσιν ή όφελος του προσώπου του οποίου ο εκμισθωτής είναι επίτροπος.
(2) Οσάκις εγένετο τοιαύτη αγορά, ή συνέστη μίσθωσις ή ετήσια παροχή αντί μερικής χρηματικής ή εχούσης χρηματικήν αξίαν αντιπαροχής καταβληθείσης εις τον πωλητήν ή εκμισθωτήν ή τον συστήσαντα την ετήσιαν παροχήν δι’ ιδίαν αυτού χρήσιν ή όφελος ή εις την περίπτωσιν μισθώσεως, διά την χρήσιν ή όφελος του προσώπου του οποίου ο εκμισθωτής είναι επίτροπος, η αξία της αντιπαροχής θα εκπίπτηται εκ της αξίας του περιουσιακού στοιχείου διά τους σκοπούς του φόρου κληρονομίας.