43.-(1) Εις κατάστασιν ομαδικής απειθείας θεωρούνται οι στρατιωτικοί, οίτινες, εκτός των περιπτώσεων του προηγουμένου άρθρου τρεις ή πλείονες ηνομένοι-
(α) αρνούνται εις πρώτην πρόσκλησιν να υπακούσωσιν εις τας διαταγάς των αρχηγών αυτών~
(β) επιμένωσιν εις την υποβολήν ομαδικού τινος παραπόνου, αιτήσεως ή αναφοράς προφορικής ή εγγράφου~
(γ) υποβάλωσι κεχωρισμένως μεν αλλά κατόπιν προηγηθείσης συμφωνίας το αυτό παράπονον, αίτησιν ή αναφοράν~
(δ) βαθμοφόροι όντες υποβάλλουσιν την από της υπηρεσίας παραίτησιν επί τω σκοπώ, όπως εκβιάσωσι την αρχήν εις λήψιν ωρισμένης αποφάσεως ή όπως παρεμποδίσωσι την ομαλήν λειτουργίαν της στρατιωτικής υπηρεσίας.
(2) Οι υποκινηταί είναι ένοχοι κακουργήματος και τιμωρούνται εν καιρώ μεν ειρήνης με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα τρία έτη, εν καιρώ δε πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δεκατέσσαρα έτη. Οι λοιποί απειθούντες είναι ένοχοι κακουργήματος και τιμωρούνται εν καιρώ μεν ειρήνης με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δύο έτη, εν καιρώ δε πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα πέντε έτη. Εάν ο υπαίτιος είναι αξιωματικός, τιμωρείται και με έκπτωσιν, εάν η επιβληθείσα ποινή δεν συνεπάγεται καθαίρεσιν.
(3) Μένει ατιμώρητος, όστις εις τας περιπτώσεις του εδαφίου (1) παράγραφοι (α) και (β) υπήκουσεν εις την πρώτην πρόσκλησιν και απεχώρησεν, εκτός εάν ήτο εκ των υποκινητών, ότε τιμωρείται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τους εξ μήνας.