42.-(1) Εις κατάστασιν στάσεως θεωρούνται οι στρατιωτικοί οίτινες τρεις ή πλείονες ηνωμένοι-
(α) υπό τα όπλα ευρισκόμενοι αρνούνται εις πρώτην πρόσκλησιν να υπακούσωσιν εις τας διαταγάς των αρχηγών αυτών·
(β) λαμβάνουσιν άνευ αδείας τα όπλα, προσκαλούμενοι δε υπό των αρχηγών των, αρνούνται να καταθέσωσι ταύτα·
(γ) τελούσι βιαιοπραγίας κατά προσώπων ή πραγμάτων ή ταράττουσιν εν γένει την κοινήν ησυχίαν και ειρήνην, προσκαλούμενοι δε υπό παντός ανωτέρου των, αρνούνται να επανέλθωσιν εις την τάξιν.
(2) Οι υποκινηταί και οι τεθέντες επί κεφαλής της στάσεως, ως και ο κατά βαθμόν ανώτερος στρατιωτικός, είναι ένοχοι κακουργήματος και τιμωρούνται με ισόβια φυλάκιση. Οι λοιποί στασιασταί είναι ένοχοι κακουργήματος και τιμωρούνται εν καιρώ μεν ειρήνης με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα επτά έτη, εν καιρώ δε πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως με ισόβια φυλάκιση. Εάν ο υπαίτιος είναι αξιωματικός τιμωρείται και με έκπτωσιν, εάν η επιβληθείσα ποινή δεν συνεπάγεται καθαίρεσιν.
(3) Οι υποκινήσαντες εις στάσιν, και εάν αύτη εξ οιουδήποτε λόγου δεν συνετελέσθη τιμωρούνται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν το εν έτος.