Εκουσία πρόκλησις ανικανότητος
38.-(1) Στρατιωτικός, όστις εκ προθέσεως καθιστά εαυτόν, μόνος ή δι’ άλλου, καθόλου ή εν μέρει, διαρκώς ή προσκαίρως, ανίκανον προς εκπλήρωσιν των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται-
(α) με ισόβια φυλάκιση εάν η πράξις ετελέσθη ενώπιον του εχθρού~
(β) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δεκατέσσαρα έτη εάν η πράξις ετελέσθη, εν καιρώ πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως~
(γ) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δύο έτη εις πάσαν άλλην περίπτωσιν~
(2) Εάν ο υπαίτιος είναι αξιωματικός τιμωρείται και με έκπτωσιν εάν η επιβληθείσα ποινή δεν συνεπάγεται καθαίρεσιν.
(3) Με τας αυτάς ποινάς τιμωρείται και ο συνεργός εάν δε είναι αξιωματικός και με έκπτωσιν.