11.-(1) Εάν στρατιωτικός, μη καταδικασθείς μέχρι τούδε ένεκα κακουργήματος ή πλημμελήματος εις ποινήν στερητικήν της ελευθερίας, καταδικασθή εις τοιαύτην μη υπερβαίνουσαν το εν έτος, το δικαστήριον δύναται, εάν αι περιστάσεις δικαιολογώσι τούτο, να διατάξη ίνα η εκτέλεσις της καταγνωσθείσης ποινής ανασταλή εφ’ ωρισμένον χρονικόν διάστημα μη υπερβαίνον τα τρία έτη υφ’ ους όρους ήθελε καθορίσει.
(2) Αναστολή της εκτελέσεως ποινής, επιβληθείσης επί τινι των εν άρθρω 10(2)(β) αδικημάτων εις αξιωματικόν, δεν αναστέλλει και την στέρησιν του βαθμού του.
(3) Αναστολή εκτελέσεως της ποινής διαταχθείσα υπό δικαστηρίου, χωρίς να συντρέχη νόμιμος περίπτωσις, ακυρούται υπό του αυτού ή ετέρου δικαστηρίου αιτήσει του στρατιωτικού εισαγγελέως ή υπό του κατ’ έφεσιν δικάζοντος δικαστηρίου αυτεπαγγέλτως ή αιτήσει του στρατιωτικού εισαγγελέως εφ’ όσον δεν παρήλθεν ο χρόνος ταύτης.