24.-(1) Το Υπουργικόν Συμβούλιον, τη εισηγήσει του Υπουργού, επιβάλλει διά διατάγματος (εν τοις εφεξής αναφερομένου ως “διάταγμα τέλους”) τέλος ενός τοις εκατόν επί του καθοριζομένου ως προβλέπεται εν τω εδαφίω (2) του παρόντος άρθρου τμήματος της μισθοδοτικής καταστάσεως πάσης βιομηχανίας η οποία ασχολείται εις δραστηριότητας καλυπτομένας υπό βιομηχανίας μαθητείας.
(2) Το διάταγμα τέλους καθορίζει τον χρόνον εν σχέσει προς το οποίον επιβάλλεται το τέλος και το τμήμα της μισθοδοτικής καταστάσεως εκάστης βιομηχανίας επί του οποίου επιβάλλεται τούτο και δύναται να περιέχη διατάξεις αφορώσας εις την απαλλαγήν από της πληρωμής του τέλους και εις τας απαιτουμένας αποδείξεις της υποχρεώσεως ωρισμένου προσώπου προς καταβολήν ή απαλλαγής από τούτου και εις τον χρόνον της τοιαύτης πληρωμής.
(3) Παν τέλος επιβαλλόμενον επί τη βάσει του παρόντος άρθρου εισπράττεται ως και οιοσδήποτε άλλος φόρος της Δημοκρατίας επί τη βάσει των διατάξεων του περί Εισπράξεως Φόρων Νόμου και άμα τη εισπράξει τούτου καταβάλλεται εις το Πάγιον Ταμείον της Δημοκρατίας.
(4) Πας φορολογούμενος επί τη βάσει του παρόντος άρθρου δύναται να εφεσιβάλη την απόφασιν, δι’ ης επεβλήθη επί τούτου το τέλος, εντός 15 ημερών από της ημερομηνίας της εις αυτόν γνωστοποιήσεως της τοιαύτης αποφάσεως, εις το Επαρχιακόν Δικαστήριον της επαρχίας ένθα η βιομηχανία διεξάγεται και η τοιαύτη έφεσις θα ακούεται υπό του Επαρχιακού Δικαστηρίου συμφώνως προς τας εκάστοτε ισχυούσας διατάξεις τας αναφερομένας εις εφέσεις των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών.