9.-(1) Τηρουμένων των διατάξεων οιουδήποτε ετέρου εν ισχύϊ Νόμου, έκαστον ξενοδοχείον δέον να έχη ίδιον όνομα, όπερ είναι το υπό της αδείας λειτουργίας αυτού αναγνωριζόμενον τοιούτο:
Νοείται ότι το Διοικητικόν Συμβούλιον δύναται να μη δεχθή οιονδήποτε όνομα το οποίον, κατά την κρίσιν αυτού, θα ήτο αναπροσάρμοστον προς το είδος, το μέγεθος, την τάξιν και γενικώς τα χαρακτηριστικά του ξενοδοχείου ή το οποίον θα συνέχεε τούτο προς οιονδήποτε άλλο λειτουργούν ξενοδοχείον:
Νοείται περαιτέρω ότι ουδέν όνομα θα περιέχη τας λέξεις “Μέγα” ή “Τουριστικόν Ξενοδοχείον” ή “Ανάκτορον” ή ταυτοσήμους προς ταύτας λέξεις εάν δεν εμφανίζη εξαιρετικάς προϋποθέσεις από απόψεως μεγέθους, βαθμού πολυτελείας και άλλων προσόντων, δικαιολογούσας την διά τοιούτων λέξεων διάκρισιν.
(2) Το επί του ονόματος δικαίωμα κυριότητος και χρήσεως εν τη Δημοκρατία ανήκει εις τον κύριον της ξενοδοχειακής επιχειρήσεως και μεταβιβαζομένης ταύτης μεταβιβάζεται και το επί του ονόματος δικαίωμα. Διακοπτομένης της λειτουργίας της ξενοδοχειακής επιχειρήσεως ο κύριος του ονόματος διατηρεί τα επί τούτου δικαιώματα αυτού επί μίαν διετίαν εντός της οποίας δύναται να χρησιμοποιήση το όνομα τούτο εκ νέου διά το αυτό, ή, εν περιπτώσει οριστικής παύσεως χρησιμοποιήσεως του ως ξενοδοχείου, δι’ έτερον αναλόγων προσόντων ξενοδοχείον εν τη αυτή πόλει, χώρω ή περιοχή, μετ’ έγκρισιν του Οργανισμού:
Νοείται ότι τα επί του ονόματος ξενοδοχείου άνευ αστέρος ή ξενώνος δικαιώματα απόλλυνται άμα τη διακοπή της λειτουργίας του τοιούτου ξενοδοχείου ή ξενώνος.
(3)Το όνομα του ξενοδοχείου δέον να προβάλληται εις περίοπτον μέρος επί του ξενοδοχείου, εις την γλώσσαν εις ην τούτο ανεγνωρίσθη εν τη αδεία και εν ετέρα εκ των τουριστικώς επικρατεστέρων γλωσσών.
(4) Πας όστις χρησιμοποιεί όνομα ξενοδοχείου κατά παράβασιν των διατάξεων του παρόντος άρθρου είναι ένοχος αδικήματος και υπόκειται εις πρόστιμον μη υπερβαίνον τας ,25 δι’ εκάστην ημέραν καθ’ ην διαρκεί το αδίκημα.