Πρόσθετοι εξουσίαι του Δικαστηρίου

19.-(1)(α) Δικαστήριο που καταδικάζει οποιοδήποτε πρόσωπο για αδίκημα που προβλέπεται στις διατάξεις των νόμων ή στις πρόνοιες των δυνάμει αυτών εκδιδόμενων Κανονισμών που αναφέρονται στην παράγραφο (β) του παρόντος εδαφίου, δύναται να επιβάλει, σε περίπτωση που δεν προβλέπεται ειδικά σε αυτούς, στέρηση του δικαιώματός του να κατέχει ή να λαμβάνει άδεια οδήγησης για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τους τρεις (3) μήνες:

Νοείται ότι, σε περίπτωση που το ίδιο αδίκημα διαπραχθεί εντός τριών (3) ετών από την καταδίκη, τότε η στέρηση του δικαιώματός του να κατέχει ή να λαμβάνει άδεια οδήγησης που δύναται να επιβάλει το Δικαστήριο δεν είναι μικρότερη των δύο (2) μηνών.

(β) Οι νόμοι που αναφέρονται στην παράγραφο (α) είναι οι ακόλουθοι:

(i) Ο περί  Μηχανοκίνητων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμος∙

(ii) Ο περί Οδικής Ασφάλειας Νόμος∙

(iii) Ο περί Οδικής Μεταφοράς Επικίνδυνων Εμπορευμάτων Νόμος∙

(iv) Ο περί Άδειας Οδήγησης∙

(v) Ο περί Ελέγχου των Ωρών Οδήγησης και Ανάπαυσης των Οδηγών  Ορισμένων Οχημάτων Νόμος∙

(vi) Ο περί της Επαγγελματικής Άδειας Οδηγού Νόμος∙

(vii) Ο περί της Αρχικής Επιμόρφωσης και της Περιοδικής Κατάρτισης των Οδηγών Ορισμένων Οδικών Οχημάτων τα οποία Χρησιμοποιούνται για τη Μεταφορά Εμπορευμάτων ή Επιβατών Νόμος∙

(viii) Ο περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων (Ασφάλιση Ευθύνης Έναντι Τρίτου) Νόμος∙

(ix) O περί Ποινικού Κώδικα Νόμος, για τα αδικήματα των άρθρων 210 και 235Α.

(2) Παν πρόσωπον, όπερ διά διατάγματος του Δικαστηρίου εκδοθέντος δυνάμει του εδαφίου (1), ήθελεν αποστερηθή της ικανότητος του κατέχειν ή λαμβάνειν άδειαν οδηγήσεως μηχανοκινήτου οχήματος, δύναται να ασκήση έφεσιν κατά του τοιούτου διατάγματος καθ’ ον τρόπον ασκείται η έφεσις και κατά καταδικαστικής αποφάσεως0 εκκρεμούσης της εφέσεως, το Δικαστήριον δύναται, κατά το δοκούν να αναστείλη την ισχύν του ως είρηται διατάγματος.

(3) Οσάκις το πρόσωπον, όπερ αποστερήθη της ικανότητος του κατέχειν ή λαμβάνειν άδειαν οδηγήσεως μηχανοκινήτου οχήματος, κατόπιν καταδικαστικής αποφάσεως ή διατάγματος δυνάμει του παρόντος άρθρου εκδοθέντος, είναι κάτοχος αδείας, η τοιαύτη άδεια θέλει ανασταλή και αποστερηθή οιασδήποτε ισχύος, καθ’ ον χρονικόν διάστημα εξακολουθεί και η ούτω επιβληθείσα ανικανότης.

(4) Επί καταδίκης δι’ αδίκημα διαπραχθέν δυνάμει του παρόντος Νόμου ή των δυνάμει τούτου γενομένων Κανονισμών, το εκδίδον την καταδικαστικήν απόφασιν Δικαστήριον δύναται εν πάση περιπτώσει, οφείλει δε, εν η περιπτώσει ήθελεν εκδώσει διάταγμα περί αποστερήσεως της ικανότητος του κατέχειν ή λαμβάνειν άδειαν οδηγήσεως, να διατάξη όπως αναγραφώσιν επί της κατεχομένης υπό του τοιούτου προσώπου αδείας λεπτομερείαι της επιβληθείσης αυτώ καταδίκης ή ανικανότητος.